Architecture and Videogames

#τίτλος:  Αρχιτεκτονική και Videogame

#φοιτητική ομάδα : Μητσιγκόλα Σοφία

#/επιβέπουσα:  Πολυξένη Μαντζου

#χρονολογία:  Νοέμβριος 2015

#μάθημα:  Ερευνητική εργασία

#σχολή/ τμήμα:  Πολυτεχνική Σχολή / Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Π.Θ 

#τεύχος: link

Αρχιτεκτονική και Videogame

Η έρευνα γύρω από την οποία γράφτηκε αυτή η διάλεξη ήταν μια προσωπική επιθυμία για την ανάλυση των χαρακτηριστικών του εικονικού κόσμου των ηλεκτρονικών παιχνιδιών και για τον συσχετισμό τους με τον πραγματικό αρχιτεκτονικό χώρο. (ερευνητική εργασία)

Το παιχνίδι είναι μία δραστηριότητα που πάντα συνόδευε τον ανθρώπινο πολιτισμό. Είχε από την αρχή στενή σχέση με την κουλτούρα και την κοινωνία, κάτι που αποδεικνύεται από την χρήση του σε πολιτιστικούς εορτασμούς και δημόσιες μαρτυρίες. Το ηλεκτρονικό παιχνίδι, αποτελώντας επακόλουθο της τεχνολογικής ανάπτυξης και αντανακλώντας την σύγχρονη κοινωνία, αποτελεί την σύγχρονη έκφραση του παραδοσιακού παιχνιδιού. Όπως ένα συγχρονο «Συνολικό έργο τέχνης», όπως το οραματίστηκε ο Wagner, το ηλεκτρονικό παιχνίδι, είναι απόρροια της συνεργασίας των τεχνών με την τεχνολογία, και την ψυχολογία και λειτουργεί ως μέσο ψυχαγωγίας.

               Η απαίτηση χώρου για την διεκπεραίωση ενός παιχνιδιού είναι μία από της βασικές αρχές του. Σε ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι ο χώρος αυτός ειναι υβριδικός. Είναι ένας ψηφιακός χώρος, ο οποίος συντίθεται από αναφορές του πραγματικού κόσμου. Αλληλεπιδρά με πραγματικούς παίκτες σε ένα πλασματικό παιχνίδι. Άλλοτε προσπαθεί να αναπαραστήσει πραγματικές καταστάσεις και άλλοτε να τις επαυξήσει πλασματικά. Αυτός ο χώρος χαρακτηρίζεται από το ποσοστό της εμβύθινσης του παίκτη, το οποίο είναι μεγαλύτερο από αυτό του πραγματικού χώρου.

               Αναγνωρίζοντας τα χαρακτηριστικά του υπαρκτού χώρου στον εικονικό κόσμο του ηλεκτρονικού παιχνιδιού,  η εργασία αυτή σκοπεύει στο να ερευνήσει την διαδικασία σχεδιασμού ενός videogame, σε σχέση με τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό. Συγκρίνοντας τις μεθόδους χωρικού σχεδιασμού, αναγνωρίζεται η αρχιτεκτονική προσέγγιση στον χώρο ενός ηλεκτρονικού παιχνιδιού, και αναλύεται η σημασία του. Καθώς ο κόσμος αυτός αποτελεί ένα υβρίδιο του πραγματικού και του φανταστικού χώρου, και καθώς η τεχνολογική ανάπτυξη έχει επιτρέψει την ευρεία χρήση του, προκύπτουν νέα δεδομένα στη σημασία και στην ανάλυση αυτού του χώρου, τα οποία εξελίσσουν τη σημασία και τη λειτουργία του αστικού χώρου, αλλάζοντας τόσο τον τρόπο σκέψης και λειτουργίας, όσο και το ίδιο το επάγγελμα του αρχιτέκτονα.

Architecture and Videogames

Game is an activity that was always associated with culture and society. It is frequently used as a form of cultural celebration.  As a consequence of digital society, now videogames stand as the contemporary expression of traditional game. As a modern “gesamtkunstwerk”, Wagner’s total work of art, α videogame is the result of arts cooperating with technology and psychology to define a single entertainment medium.

Since games first defined by Roger Caillois, the spatial need is one of the main requirements for a game to occur. In a videogame, this space has hybrid characteristics. It is a digital space that forms from natural’s space characteristics. Real players are interacting with it, but, in a digital game. This space, either represents real life conditions, or augments them in fiction. That hybrid space, immerses a real player in a greater way than the actual real space do.

Recognizing the real space’s characteristics in the virtual world of a videogame, this paper aims in researching the videogame’s development in comparison with the architectural designing process. Understanding the architectural approach to a videogame’s space, we now stand in front of a greater meaning of this. Digital life penetrates the real world in so many ways that the actual real space as we know is starting to alter. Urban and public space is now different, thus is the architect’s design.