ΑΑ Greece Visiting School Thessaloniki | Folded Force : Revelations

#τίτλος:  Aποτελέσματα του Folded Force : Revelations | AA Thessaloniki VISITING SCHOOL 2015

#φοιτητική ομάδα: Γιώργος Γρηγοριάδης, Μαρίνα Δημοπούλου, Χρήστος Κακούρος, Σταύρος-Γρηγόριος Κασιμάτης-Βουτυράς, Δημήτρης Κολλάρος, Αικατερίνη Μαρία Κοτσαμπάση, Εμμανουήλ Μεγαλοοικονόμου, Ευδοξία Μπεσμερτή, Νίκη Παπαχαραλάμπους, Μαρία Πετσάνη, Άννα Ρίζου, Στυλιανή Ρωσσικοπούλου-Παππά, Ειρήνη Δάφνη Σάπκα, Γεωργία Σκαρτάδου, Ιωάννα Σπυρίδη, Γεωργία Στρινοπούλου,  Ιωάννα Σωτηρίου, Ιωάννης Σχοινάς, Μάγδα Τριανταφυλλίδου, Κωνσταντίνα- Στέλλα Τσαγκαράτου, Δημήτριος Χατζηνικολής, ΜαρίαΧριστοπούλου, ΆρτεμιςΨάλτογλου, Safi Omarov.

#επιβλέποντες:  Αλέξανδρος Καλλέγιας, Yue Shi, Ειρήνη Βουλιουρή, Ελίνα Παττίχη, Αρσένιος Ζαχαριάδης, Αλέξανδρος Τσολάκης, Σύλβια Γεωργιάδου, Νίκος Καλογήρου, Σταύρος Βεργόπουλος, Αναστάσιος Τέλλιος., Ντίνος Παυλίδης, Βασίλης Ζαφρανάς

#χρονολογία: 30 Οκτωβρίου – 09 Νοεμβρίου 2015

#σχολή/ τμήμα: Architectural Association School of Architecture (UK) και  Τμήματος Αρχιτεκτόνων ΑΠΘ

#link: http://greece.aaschool.ac.uk/

Architectural Association Greece Visiting School

Thessaloniki :: Folded Force : Revelations

Το πρόγραμμα των διαρκώς αναπτυσσόμενων AA Visiting School υλοποιείται σε παγκόσμια κλίμακα τα τελευταία χρόνια  με ιδιαίτερη επιτυχία και μεταφέρει μία κατεξοχήν κοσμοπολίτικη παιδαγωγική προσέγγιση. Πριν το πρόγραμμα ταξιδέψει στα Χανιά τον Οκτώβριο του 2016, η ΑΑ επισκέφθηκε την πόλη της Θεσσαλονίκης. Στην περίπτωση της Θεσσαλονίκης το θέμα ήταν οι «Αποκαλύψεις» (Revelations) μία πειραματική αρχιτεκτονική εγκατάσταση, αποτέλεσμα ενός εντατικού εργαστηρίου αναπτυξιακού αρχιτεκτονικού σχεδιασμού και ψηφιακής κατασκευής, στο οποίο συμμετείχαν φοιτητές αρχιτεκτονικής αλλά και διπλωματούχοι αρχιτέκτονες από την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Η εγκατάσταση «Ηώς» (Eos) αποτελεί πρωτότυπο πειραματικού αρχιτεκτονικού σχεδιασμού και κατασκευής, αποτέλεσμα του εργαστηρίου ΑΑ Greece Visiting School Thessaloniki, που διοργανώθηκε στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων ΠΣ ΑΠΘ σε συνεργασία με την επιφανή Σχολή της Architectural Association του Λονδίνου. Το έργο σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε στους χώρους του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ, αξιοποιώντας τις δυνατότητες του Εργαστηρίου Ψηφιακού Σχεδιασμού και Κατασκευής και του εξοπλισμού που αυτό διαθέτει. Η ολοκληρωμένη εγκατάσταση παρουσιάστηκε στον εκθεσιακό χώρο του Τελλόγλειου Ιδρύματος Τεχνών του ΑΠΘ, καθιστώντας έτσι δυνατή την επίσκεψή της από το ευρύτερο κοινό.

Το εντατικό εργαστήριο εστίασε την επιστημονική του προσέγγιση στην αξιοποίηση συγχρόνων μεθόδων αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, διαδραστικών χωρικών συστημάτων και ψηφιακών κατασκευών, μέσα από μια σειρά παραμετρικών μορφολογικών και χωρικών χειρισμών. Συγκεκριμένα η «Ηώς» μελετήθηκε και υλοποιήθηκε μέσα σε 10 ημέρες και σε πραγματική κλίμακα ως πρωτότυπη αρχιτεκτονική εγκατάσταση. Η διαδικασία σχεδιασμού εξερεύνησε τα όρια και διερεύνησε τις συγκλίσεις ανάμεσα στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό, την τεχνική ειδίκευση και τη σύγχρονη ψηφιακή κατασκευή. Ενσωματώθηκαν πολιτισμικά και περιβαλλοντικά στοιχεία αναδεικνύοντας μια σειρά επίκαιρων ζητημάτων του σύγχρονου σχετικού προβληματισμού. Η υλοποίηση της εγκατάστασης έγινε αξιοποιώντας μία συμμετοχική διαδικασία με διαδοχικές συγκριτικές προσεγγίσεις και πολλαπλούς εναλλακτικούς πειραματισμούς που απέδωσαν μία σειρά από ιδιαίτερα ενδιαφέροντα ενδιάμεσα σκίτσα, σχέδια και μακέτες. Αυτά αποτελούν κομμάτι του πρώτου σταδίου του ακαδημαϊκού προγράμματος AA Greece Visiting School, όπου σχεδιαστικές προτάσεις διαμορφώνονται από τις ξεχωριστές ομάδες συμμετεχόντων και οι οποίες παρουστιάστηκαν επίσης στο Τελλόγλειο. Κάθε μία από αυτές τις προτάσεις περιγράφεται πιο αναλυτικά στη συνέχεια.

Η τελική πρωτότυπη εγκατάσταση «Ηώς» στηρίζεται σε δομικό σκελετό συνθετικού ξύλου (MDF) που αποτελείται από 123 τεμάχια που σχεδιάστηκαν ψηφιακά και κατασκευάστηκαν με χρήση μηχανών laser και CNC στο Εργαστήριο Ψηφιακού Σχεδιασμού και Κατασκευής του Τμήματος Αρχιτεκτόνων ΑΠΘ. Τα τεμάχια συντέθηκαν σε επιμέρους «κύτταρα» και επενδύθηκαν με «επιδερμίδα» από ύφασμα που συνδέθηκε σε πολλαπλά σημεία. Μικροελεγκτές Arduinο, που συναρμολογήθηκαν από τους συμμετέχοντες, επιτρέπουν την ανάπτυξη ανεξάρτητων διαδικασιών αλληλεπίδρασης εξασφαλίζοντας τη δυνατότητα κίνησης των επιφανειών της κατασκευής σε επιλεγμένα σημεία. Πέραν από τους κινητικούς μηχανισμούς, η εγκατάσταση ενσωματώνει ψηφιακές προβολές οπτικού υλικού που προκύπτουν από διερευνήσεις του αστικού ιστού της Θεσσαλονίκης. Έτσι ενθαρρύνονται σχέσεις συμμετοχής και διάδρασης με τους επισκέπτες που προκύπτουν από ελεγχόμενες μεταβολές και προσαρμογές επιφανειών της σε πραγματικό χρόνο.

Επιπλέον στο πλαίσιο του προγράμματος AA Visiting School Thessaloniki πραγματοποιήθηκαν με μεγάλη επιτυχία διαλέξεις διακεκριμένων αρχιτεκτόνων από το διεθνή χώρο, του Joris Pauwels εκπροσωπώντας το αρχιτεκτονικό γραφείο Zaha Hadid Architects και του Dr. Marjan Colletti, καθηγητή στη Bartlett School of Architecture, UCL του Λονδίνου και της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Innsbruck.

Ιδιαίτερες ευχαριστίες οφείλονται καταρχήν στον Αλέξανδρο Καλλέγια που είναι ο διευθύνων του ακαδημαϊκού προγράμματος ΑΑ Greece Visiting School Thessaloniki και στο γενικό διευθυντή του προγράμματος ΑΑ Visiting Schools Dr. Christopher Pierce, καθώς και στη διδακτική ομάδα συνεργατών που αποτελείται από τους: Αλέξανδρο Καλλέγια, Yue Shi, Ειρήνη Βουλιουρή, Ελίνα Παττίχη, Αρσένη Ζαχαριάδη, Αλέξανδρο Τσολάκη και Σύλβια Γεωργιάδου. Συντονιστές από το Τμήμα Αρχιτεκτόνων ΑΠΘ ήταν οι καθηγητές Νίκος Καλογήρου, Σταύρος Βεργόπουλος και Αναστάσιος Τέλλιος. Για την κατασκευή συνεργάστηκαν οι Ντίνος Παυλίδης και Βασίλης Ζαφρανάς από το Εργαστήριο Ψηφιακού Σχεδιασμού και Κατασκευής.

Για τη σύνθεση και την υλοποίηση του έργου εκφράζουμε θερμά συγχαρητήρια σε όλους τους συμμετέχοντες φοιτητές και νέους αρχιτέκτονες που ήταν οι:

Γιώργος Γρηγοριάδης, Μαρίνα Δημοπούλου, Χρήστος Κακούρος, Σταύρος-Γρηγόριος Κασιμάτης-Βουτυράς, Δημήτρης Κολλάρος, Αικατερίνη Μαρία Κοτσαμπάση, Εμμανουήλ Μεγαλοοικονόμου, Ευδοξία Μπεσμερτή, Νίκη Παπαχαραλάμπους, Μαρία Πετσάνη, Άννα Ρίζου, Στυλιανή Ρωσσικοπούλου-Παππά, Ειρήνη Δάφνη Σάπκα, Γεωργία Σκαρτάδου, Ιωάννα Σπυρίδη, Γεωργία Στρινοπούλου,  Ιωάννα Σωτηρίου, Ιωάννης Σχοινάς, Μάγδα Τριανταφυλλίδου, Κωνσταντίνα- Στέλλα Τσαγκαράτου, Δημήτριος Χατζηνικολής, ΜαρίαΧριστοπούλου, ΆρτεμιςΨάλτογλου, Safi Omarov.

Οι σχεδιαστικές προτάσεις από τις ομάδες συμμετεχόντων περιγράφονται εδώ:

Benn ή Λυγίζοντας τον κάνναβο

(Γρηγοριάδης Γιώργος, Ρωσσικοπούλου - Παππά Στέλλα, Σωτηρίου Ιωάννα, Τριανταφυλλίδου Μάγδα)

Αναγνωρίζοντας τον κάνναβο σαν ένα παράδοξο σύστημα όπου οι θεωρητικές, αλλά ταυτόχρονα πιθανές, μορφές υπερτίθενται πάνω στην πραγματική κατασκευή που ορίζει η δυσδιάστατη μορφή του, η ομάδα μας αποφάσισε να διερευνήσει ένα κομμάτι-component που υλοποιεί αυτό το εύρος των χωρικών μεταμορφώσεων. Μετά την κατασκευή ενός στατικού γραμμικού στοιχείου, μεταφράζοντας τη μονάδα του καννάβου –τη γραμμή- σε ένα απλό αντικείμενο, αναζητήσαμε τη μεταβολή που θα ξεκλειδώσει την τρίτη διάσταση για το κομμάτι-component μας και, τελικά, για το νέο μας σύστημα. Η ευελιξία έπαιξε σημαντικό ρόλο σε αυτό το σημείο καθώς το στατικό γραμμικό component είχε περιορισμένες δυνατότητες λόγω της ακαμψίας του υλικού. Με την εφαρμογή ορισμένων pattern κοπής πάνω στο υλικό, η επιθυμητή ευελιξία επιτεύχθηκε, δίνοντας στο νέο σύστημα τη δυνατότητα να επεκτείνεται σε τρεις διαστάσεις. Πιστεύουμε πως αυτό το σύστημα έχει αρκετές δυνατότητες που δεν μπορούσαν να διερευνηθούν στη δεδομένη χρονική στιγμή και, ως εκ τούτου, η ομάδας μας σχεδιάζει να προχωρήσει σε περισσότερες δοκιμές προκειμένου να διερευνήσει όλες αυτές τις εγγενείς τυπολογίες που ο νέος κάνναβος υπόσχεται τόσο σε μορφολογικό, όσο και σε εννοιολογικό επίπεδο.

Reinforced Data

(Χρήστος Κακούρος, Μαρία Πετσάνη, Άρτεμις Ψάλτογλου, Γιάννης Σχοινάς)

Βλέποντας την πόλη ως σύνολο, αντιλαμβανόμαστε τη διαφοροποίησή της μεταξύ διάφορων σημείων της ως προς την πυκνότητά τους. Μετά από τη διερεύνηση διαφορετικών χαρτών και δεδομένων της πόλης, αναλύουμε την πυκνότητα ολόκληρης της περιοχής της Θεσσαλονίκης ως προς τρεις παραμέτρους: πρώτον, τη σχέση μεταξύ δομημένου και αδόμητου χώρου, δεύτερον, το δίκτυο κυκλοφορίας και τρίτον τις χρήσεις γης. Αυτές οι πληροφορίες μετουσιώνονται στο σχεδιασμό μας με πλαστικούς σωλήνες που περιέχουν μελάνη σε διαφορετικά χρώματα, ανάλογα με το είδος της πληροφορίας που αντιπροσωπεύουν.

Η κίνηση είναι μια ακόμα βασική αρχή στο σχεδιασμό μας και επιτυγχάνεται με τη μελάνη στο εσωτερικό των σωλήνων. Οι επισκέπτες μπορούν να βιώσουν το χώρο με έναν πιο διαδραστικό τρόπο, βλέποντας την κίνηση της μελάνης των σωλήνων σε όλο το σύστημα. Διαφορετικά σημεία του συστήματος είναι περισσότερο ή λιγότερο πυκνά ανάλογα με τη γεωγραφική τους θέση στην πόλη. Η εγκατάσταση διεγείρεται συνεχώς από το μελάνι που βρίσκεται στους τρεις πυρήνες πληροφορίας. Όπου η πόλη είναι λιγότερο πυκνή, υπάρχει λιγότερο μελάνι στο εσωτερικό των σωλήνων. Αντίστοιχα, όπου η πόλη γίνεται πυκνότερη, ο επισκέπτης βιώνει αμέσως την ποικιλομορφία της πόλης. Κινούμενος ο επισκέπτης γύρω από την εγκατάσταση, επικοινωνεί με την όλη ιδέα και, συνεπώς, με ολόκληρη την πόλη.

Snowflake

(Safi Omarov, Μαρία Χριστοπούλου, Γεωργία Σκαρτάδου, Κατερίνα Κοτσαμπάση)

Η ομάδα μας πλησίασε για πρώτη φορά το έργο με την εύρεση του Ήλιος της Βεργίνας, μια εικόνα ή μια φόρμα που ενταγμένες στο ιστορικό και πολιτιστικό πλαίσιο της Θεσσαλονίκης. Από τη μορφή εύρημα μας Ήλιος της Βεργίνας βρήκαμε ισομετρική τρίγωνα σε ένα κεντρικό σημείο εστίασης. Έχουμε ακόμη τότε διερευνηθεί το τι θα μπορούσαμε να κάνουμε με το τρίγωνο από το κεντρικό σημείο εστίασης μέσα σε ένα κύκλο.

Με το εξάγωνο είναι η βάση μας πολύγωνο αποφασίσαμε να στρώμα και να σχηματίσουν γεωμετρικά συμπλέγματα.

Έχοντας κατανεμημένες εξάγωνο μας και να μεταρρυθμιστεί το χρησιμοποιούν φυσικό μας βήματα έχουμε μάθει από το ιστό της αράχνης και τη νιφάδα χιονιού. Εμείς διερευνηθεί πώς θα μπορούσαμε να εφαρμόσει τη διάταξη σε στρώματα του εξαγώνου και πώς θα μπορούσαμε να αρχίσουμε να χρησιμοποιήσετε διάφορες μεταβλητές για να προσθέσετε περισσότερο κινητική αξία στην φόρμα μας. Αποφασίσαμε στο φως και τις αλλαγές και τα επίπεδα του όλη την ημέρα. Μπορούμε με τα στατιστικά στοιχεία για τα επίπεδα φωτός σε σχέση με το μήκος της ημέρας. Μετά την κατάρτιση των στατιστικών μας ήμασταν σε θέση να δημιουργήσει τις συναφείς κλίσεις και τα σμήνη στην κυτταρική δομή.

Team Purple_GRAvityDEfied

(Σταύρος Κασιμάτης, Ειρήνη Σαπκα, Ιωάννα Σπυρίδη, Κωνσταντίνα Τσαγκαράτου)

Βασικό σχεδιαστικό στόχο της πρότασής μας αποτέλεσε η δημιουργία μίας κατασκευής η οποία θα ήταν επιβλητική και γλυπτική, ενώ παράλληλα θα μπορούσε να πραγματοποιήσει κάποιου είδους κίνηση, προκειμένου να συνομιλήσει άμεσα με τον εκάστοτε επισκέπτη. Επιλέξαμε μία μεγάλης κλίμακας παρέμβαση στο χώρο η οποία θα μετέδιδε συγκεκριμένες πληροφορίες σχετικά με την καθημερινότητα των φοιτητών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, το οποίο αποτελεί ζωτικό σημείο για την πόλη και συγκεντρώνει μεγάλο μέρος της νεολαίας της.

Η αρχική πρόταση περιλάμβανε μία σύνθεση από κυλινδρικούς σωλήνες, οι οποίοι θα κρέμονταν από το ταβάνι και θα μπορούσαν να κινηθούν κάθετα, δημιουργώντας ένα κύμα, ως άμεσο αποτέλεσμα της κίνησης του επισκέπτη. Παρόλα αυτά, λόγω χρονικών και τεχνικών περιορισμών, η ιδέα των σωλήνων εγκαταλείφθηκε και επιλέχθηκε το ύφασμα, ένα ευμετάβλητο υλικό, ως καταλληλότερο για να πραγματοποιήσει την προσδοκώμενη κίνηση.

Κατά τη διαδικασία εξεύρεσης της τελικής μορφής, χρησιμοποιήθηκαν τόσο ψηφιακά μοντέλα όσο και μακέτες. Μετά την υλοποίηση σειράς δοκιμών και εναλλακτικών προτάσεων, επιλέχθηκε μία δενδροειδής μορφή, για αισθητικούς και στατικούς λόγους αλλά και για να υπογραμμίσει τη σημασία του Πανεπιστημίου στην πόλη.

Η τελική πρόταση επιτρέπει περεταίρω επεξεργασία και προσαρμογές. Θεωρήσαμε σημαντικό να μπορεί η κατασκευή, με ορισμένες τροποποιήσεις, να εντάσσεται και να εκφράζει οποιονδήποτε τόπο την περιβάλλει, χωρίς να χάνονται όμως οι βασικές συνθετικές της αρχές.

Team Thalassa

(Άννα Ρϊζου, Εμμανουήλ Μεγαλοοικονόμου, Δημήτριος Χατζηνικολής, Νίκη Παπαχαραλάμπους)

Η πρόθεσή μας είναι να σχεδιάσουμε ένα φιλμ νερού το οποίο πράγματι θα διαδρά με την ανθρώπινη παρουσία. Επινοούμε μια ρευστή επιφάνεια που προσομοιάζει τις κινήσεις που θα συνέβαιναν κατά   την προσπέλαση του δωματίου από χρήστες  αν το νερό ήταν υλικά παρόν.

Προκειμένου να περάσουμε στην υλοποίηση του σχεδίου παλλόμενης επιφάνειας, σχεδιάσαμε μια διαδραστική μεμβράνη επί της οποίας συρράφονται ξύλινα στοιχεία που προκύπτουν από τον κατακερματισμό σε τρίγωνα (mesh triangulation) της τοπολογίας. Αυτό το κατασκευαστικό σύστημα ανταποκρίνεται σε καταπονήσεις πολυ-αξονικής έντασης, στρέψης, στα όρια του βαθμού ελαστικής παραμόρφωσης της μεμβράνης. Επιπλέον, προβλέπεται η οπτικοποίηση της αίσθησης του ρευστού μέσα από προβολές  3d mapping εξαρτώμενες από αισθητήρες εγγύτητας..

Κατά τη διαδικασία παραγωγής πρωτοτύπων πειραματιστήκαμε με ισομετρική ή μη κατανομή του τριγωνικού κανάβου, με διαφορετικά πάχη υλικών με τρόπους συρραφής των πανέλων στο ύφασμα.

Τέλος, αναλογιστήκαμε τις δυνατότητες φωτεινής περατότητας της επιφάνειας μεμβράνης, των πανέλων, δοκιμάζοντας διαφορετικά μοτίβα διάτρησης, ή απλώς εκμεταλλευόμενοι το βαθμό διαφάνειας του τεταμένου υφάσματος.

The Passage

(Ευδοξία Μπερσμερτή, Μαρίνα Δημοπούλου, Δημήτρης Κολλάρος, Γεωργία Στρινοπούλου)

Η αντίληψη της Θεσσαλονίκης ως πέρασμα κατά τις τελευταίες δεκαετίες, μας οδήγησε στη συγκεντρωση δεδομένων για τους μετακινούμενους πληθυσμούς σε σχέση με τη πόλη. Κατά συνέπεια, η πρόθεσή μας ήταν να δημιουργήσουμε μία πύλη στον χώρο, εφόσον η επιλεχθούσα περιοχή αποτελεί και η ίδια ένα πέρασμα προς στον εκθεσιακό χώρο. Επομένως, τα αριθμητικά δεδομένα εισάχθηκαν ως εντάσεις ροών προερχόμενες από διαφορετικές διευθύνσεις, υποδεικνύοντας τις διαφορετικές περιοχές προέλευσης των πληθυσμών. Στη συνέχεια, οι απομονωμένες περιοχές πύκνωσης και αραίωσης μεταφράστηκαν και εφαρμόστηκαν ως εξοχές και εσοχές, διαμορφώνοντας την τελική επιφάνεια του μοντέλου.

Μέσω πειραματισμών στη μορφή, τα επιμέρους μέλη και τις συνδέσεις μεταξύ αυτών, καταλήξαμε σε μία κατασκευή που αποτελείται από τρία επίπεδα. Την σταθερή βάση που αναπαριστά τον σκελετό, καμπυλωμένα στοιχεία που μέσω του πολλαπλασιασμού δίνουν την αίσθηση της ενιαίας επιφάνειας που "ρέει" στο χώρο και τέλος το ύφασμα από λύκρα, που καλύπτει την δομή.

Όσον αφορά μία περαιτέρω αναπτυξιακή στρατηγική, η υπόθεση κίνησης μερικών εν των επιμέρους στοιχείων ή η προβολή αναπαραστάσεων σχετικών με τα δεδομένα που συλλέχτηκαν από την πόλη, θα μπορούσε να αποτελέσει υποστηρικτικό χειρισμό για την ανάδειξη των καμπυλοτήτων της κατασκευής, σε οποιονδήποτε χώρο εγκατάστασής της.

Architectural Association Greece Visiting School

Thessaloniki :: Folded Force : Revelations

The AA Visiting School is being implemented on a global scale in recent years with great success while carrying a predominantly cosmopolitan pedagogical approach. Before the programme travels to Chania in October 2016, the AA visited the city of Thessaloniki. In the case of Thessaloniki the theme "Revelations» has been an experimental architectural installation, as the result of an intensive workshop focusing on generative architectural design and digital manufacturing, involving architectural students and graduates from Greece and abroad.

The installation "Eos» (Ηώς) is an experimental prototype of architectural design and construction; it is the result of the AA Greece Visiting School in Thessaloniki, organized as a collaboration between the Department of Architecture AUTH and the Architectural Association, School of Architecture of London. The project was designed and fabricated on the premises of the Department of Architecture of the Polytechnic School of AUTH, in full use of the capabilities of the Digital Design and Construction Laboratory and its ‘equipment machines. The complete installation was presented in the exhibition hall of the Teloglion Foundation for Fine Arts Museum, thus enabling the visit by the general public.

The focus of this scientific design programme has been the use of digital fabrication via computational design for the creation of a series of parametric proposals on interactive and kinetic morphologies. Within the span of 10 days, Eos (Ηώς), an architectural prototype was developed and fabricated; the design process explored the limits and correlations between architectural design, technical expertise and modern digital construction. Cultural and environmental elements were integrated in the design highlighting a number of topics of contemporary reflection. The implementation of the prototype Eos was made via a participatory process with successive comparative approaches and multiple alternative experiments that yielded a series of very interesting intermediate sketches, drawings and models. These are part of the first stage of the AA Greece Visiting School where design proposals were formed from separate groups of participants, which also were exhibited in the Teloglion Fine Arts Museum. Each of these proposals is described in more detail further below.

Eos is structured as a frame made of 123 pieces of composite wood (MDF) that have been digitally designed and constructed using laser machines and CNC in Digital Design and Construction Laboratory of Architecture AUTH. The component-based prototype has its’ different “cells” covered with Lycra fabric fixed in multiple places. Arduino microcontrollers that were assembled by the participants enable independent interactive features by ensuring movements on Eos’ surface in selected locations.

Apart from the motor mechanisms, the prototype incorporates visual animations which are arising from investigations of Thessaloniki’s urban fabric and are 3D mapped and projected on Eos. Thus participation and interactive relationships with their guests is encouraged through the controlled movements and visuals of the surfaces in real time.

Furthermore the AA Greece Visiting School in Thessaloniki included lecture series by a set of distinguished architects from the international arena. Joris Pauwels gave a lecture representing the architectural firm Zaha Hadid Architects and Dr. Marjan Colletti, professor at the Bartlett School of Architecture, London UCL and the School of Architecture of the University of Innsbruck.

Special thanks are due first to Alexandros Kallegias who is the AA Greece Visiting School Director and the Director of the AA Visiting School programme Dr. Christopher Pierce, and the teaching team consisting of: Alexander Kallegias, Yue Shi, Eirini Vouliouri, Elina Pattihichi, Arsenis Zachariades Alexandros Tsolakis and Sylvia Georgiadou. Host school coordinators from the Department of Architecture AUTH were professors Nikos Kalogerou, Stavros Vergopoulos and Anastasios Tellios. For the fabrication the AA Greece VS collaborated with Dinos Pavlidis and Vasilis Zafranas of the Digital Design Laboratory Construction.

For the design composition and implementation of the project our warm congratulations go to all the following participating students and young architects:

George Grigoriadis, Marina Dimopoulos Christos Kakouros Stavros-Grigorios Kasimatis-Voutiras Dimitris Kollaros, Catherine Mary Kotsampasi, Emmanuel Megalooikonomou, Evdoxia Besmerti, Niki Papacharalambous, Maria Petsani, Anna Rizou, Styliani Rossikopoulou-Pappas, Irene Daphne Sapka, Georgia Skartadou, Joanna Spyridi, Georgia Strinopoulos, Joanna Sotiriou, Ioannis Schinas, Magda Triandafyllidou, Konstantina- Stella Tsagkaratou, Dimitrios Chatzinikolas, Maria Christopoulou, Artemis Psaltoglou, Safi Omarov.

The design proposal of each team is described here:

Benn or Bending the Grid

(Grigoriadis George, Rossikopoulou - Pappa Stella, Sotiriou Joanna, Triantafyllidou Magda)

Acknowledging the Grid as a paradoxical system where its own theoretical yet possible forms are superimposed over the real construction it promises in its two-dimensionality, our team decided to proceed to a research of a component that would materialize this amplitude of spatial metamorphosis. After fabricating a static linear component, translating the Grid atom -the line- into a mere object, we moved forward in a quest for that one alteration that would unlock the third dimension for our component and ultimately, our new system. Flexibility played a critical role at that point since our static linear component had restricted abilities due to the rigidity of the material in use. By applying certain cutting patterns on the material, the desired flexibility was achieved, giving the new system the ability to expand in three dimensions. We firmly believe this system has a vast amount of potentials that could not be explored in the given time and therefore, our team plans on moving forward to more tests in order to explore all of these inherent typologies that the new Grid promises in its form and concept.

Reinforced Data

(Christos Kakouros, Maria Petsani, Artemis Psaltoglou, Giannis Sxoinas)

Seeing the city as a whole we realise the differentiability of the area in different places in terms of its density. After researching through different maps and data of the city, we analyse the density of the whole area of Thessaloniki through three parameters: first, the relationship between the built and unbuilt, second the traffic network and, finally, the land uses of the city.

Different places across our system are less or more dense depending on the location of the area. Our machine is continuously stimulated by the ink that it is inside our three main cores. Where the city is less dense there is less ink also inside the tubes. Where the city gets denser the visitor experiences immediately the diversity of the city. By taking the visitor around the design there is a chance of communicating with the whole concept thus also with the whole city.

Snowflake

(Safi Omarov, Maria Christopoulou, Georgia Skartadou, Katerina Kotsampasi)

Our team first approached the project by finding the Vergina Sun, an image or a form that was imbedded in the historical and cultural context of Thessaloniki. From our form finding in Vergina Sun we found isometric triangles on a central focal point. We further then explored what we could do with the triangle from central focal point within a circle.

With the hexagon being our base polygon we decided to layer and form geometric clusters.

Having broken down our hexagon and reformed it using our natural steps we learnt from the spider web and the snowflake. We explored how we could apply the layering of the hexagon and how we could start to use different variables to add more kinetic value to our form. We decided on light and its changes and levels throughout the day. We can up with statistics on the light levels in relation to length of the day. After compiling our statistics we were able to create relevant gradients and clusters to the cellular structure.

Purple_GRAvityDEfied

(Stavros Kasimatis, Eirini Sapka, Joanne Spyridi, Konstantina Tsagkaratou)

The main design ambition of our team was to create an installation that would not only be impressive and sculptural but also responsive and friendly. We aimed for a large scale design that could not be overlooked and that it would convey information about the university life, the beating heart of Thessaloniki.

The design was achieved by the use of fabric, a softer and more adaptable material that would respond to the visitors’ movement in real time. In the form-finding process, both digital and physical models were used. After extensive tests and alternatives, a tree-like form was chosen, in order to highlight the importance of the university in Thessaloniki’s grid and also for aesthetic and structural reasons. The design is such as to allow further development or expansion. Moreover, it could adapt and refer to any environment it was placed in, by the use of a different grid and attractors, while maintaining its general form and concept.

Team Thalassa

(Anna Rizou, Emmanouil  Megalooikonomou, Dimitrios Chatzinikolis, Niki Papacharalampous)

Our intention is to create a “water” film that really interacts with human presence. We invent a fluid surface that simulates the crossing of the room by users, as if water was materially present. 

In order to fabricate our vibrating surface, we design a performative skin consisting of wooden elements deriving from the mesh triangulation that are attached to a flexible membrane.

The membrane plays the role of an overall hinge with high potential, as it expands and shrinks according to external forces, as well as form-finding necessities. This constructive system permits multi-axis tension, rotation and all that lies within the deformation limits of the Lycra fabric.

Additionally, we have considered the visualization of an under-water feeling by a 3d mapping projection that interacts with the user by proximity sensors.

During the prototyping process we experimented with isometric and non-uniform grids, with various material thicknesses and eventually with connection techniques of the panels to the fabric.

Finally, we have considered the permeability possibilities for the surface of the panels, by means of using simple frames, penetration patterns or just taking advantage of the transparency rate of the stretched fabric.

The Passage

(Evdoxia Besmerti, Marina Dimopoulou, Dimitris Kollaros, Georgia Strinopoulou)

The perception of Thessaloniki as a passage during the ages, led us to the collection of data of the last decades of the movement of population in relation to the city. As a consequence, our ambition was also to create a portal in space because the area itself is a passage to the exhibition hall. Therefore, we put the numeric data of the population movement as fluids in space, indicating three different directions and then isolated the areas of densities. These densities were transferred as projections and recesses on the final surface.

Through experimentations on the form, the components and the interconnections, we ended up on a structure that consists of 3 main layers. A stable base that represents the skeleton, curvy components that through multiplication fit on that and create a smooth effect of a surface that "flows" in space and then lycra, that gently covers the structure.

On a further development of this project, a kinetic part of some components or a projection mapping related to the data collected from the city, could be considered as handlings that would enhance and highlight the curvature of the structure in the certain area that it was designed to fit, as well as if it would be placed in different spaces.