Kαι μετά τι? Ένας οδηγός για νέους αρχιτέκτονες. Αντρέας Παπαλλάς
Και μετά τι? Ένας οδηγός
για νέους αρχιτέκτονες.
Η στήλη “what’s next?” (Και μετά τι;) απευθύνεται στους φοιτητές
και απόφοιτους αρχιτεκτονικών σχολών και γενικότερα νέων που δραστηριοποιούνται
στο χώρο των δημιουργικών επαγγελμάτων (αρχιτεκτονική, design, φωτογραφία, illustration, κ.α).
Σκοπός μας είναι να αναδείξουμε νέους αρχιτέκτονες και δημιουργούς, που εν μέσω
κρίσης και παρά τις δυσκολίες, αποφάσισαν να «ακολουθήσουν το όνειρό τους» και
κατάφεραν να επιτύχουν ο καθένας στον τομέα του. Πρόκειται για μια σειρά μικρών
συνεντεύξεων-αφιερωμάτων σε ανθρώπους που κάνουν τώρα τα πρώτα τους βήματα, μας
εμπνέουν, τους θαυμάζουμε και μας κάνουν να αισιοδοξούμε για το μέλλον του
χώρου.
What’s next? A guide to an architectural career.
“What's Next?” is a thread
adressing students and young professionals of creative orientation, such as
architects, designers, photographers, illustrators etc. It aims to host
interviews of young architecs and creators that, despite of the difficulties
imposed by the crisis, managed to pursue their dreams with success. “What's
next?” will present a series of short panoramas about people taking their first
inspiring steps, making us feel optimistic about what is yet to come.
Ο Αντρέας Παπαλλάς γεννήθηκε στη Λάρνακα και αποφοίτησε από το University of Sheffield (2013) και το University of Cambridge (2016) με MPhil in Architecture and Urban
Design. Εργάστηκε στο Λονδίνο και υπήρξε επισκέπτης ερευνητής
στο Πανεπιστήμιο Κύπρου και στο Centre for Urban Conflicts Research. Εργάζεται
σε αρχιτεκτονικό γραφείο στην Λάρνακα και είναι παράλληλα επιστημονικός
συνεργάτης στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου.
Andreas
Papallas was born in Larnaca and graduated from the University of Sheffield
(2013) and the University of Cambridge (2016) with an MPhil in Architecture and
Urban Design. He has practiced in London and held visiting researcher posts at
the University of Cyprus and at the Centre for Urban Conflicts Research. He is
currently practicing in Larnaca and he is a research fellow at the Cyprus
University of Technology.
#1 Πες μας λίγα λόγια για το αρχιτεκτονικό σου
υπόβαθρο;
Οι σπουδές μου στην
αρχιτεκτονική ξεκίνησαν στο University of Sheffield το 2010. Το ακαδημαϊκό περιβάλλον
στο Sheffield School of Architecture (SSoA) ήταν ιδανικό για να αναπτύξω
κοινωνικό ενδιαφέρον σε σχέση με τον ρόλο της αρχιτεκτονικής ανάμεσα σε
καθηγητές και μαθητές με παρόμοιες ανησυχίες και ενδιαφέροντα. Αξέχαστες θα μου
μείνουν οι διαλέξεις ιστορίας και θεωρίας από τον Peter Blundell Jones στο 1ο
χρόνο αλλά και η μοναδική θέα από τα studio του Arts Tower. Η επιθυμία μου να προχωρήσω σε ένα
μεταπτυχιακό που συνδύαζε θεωρία, έρευνα και αστικό σχεδιασμό με οδήγησε στο MPhil
in Architecture and Urban Design που πρόσφερε το University of Cambridge. Η
ευκαιρία να διεκπεραιώσουμε τα δικά μας project, η ελευθερία αποφάσεων αλλά και
η αντιμετώπιση μας σαν ερευνητές παρά σαν μαθητές, έκαναν το Cambridge Design
Research Studio κάτι περισσότερο από ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα: μια ομάδα
ανθρώπων με μοναδικά ενδιαφέροντα, διαφορετικό παρελθόν, εμπειρίες και
δεξιότητες αλλά που τους χαρακτηρίζει κοινή δίψα για γνώση και αριστεία. Είναι
δύσκολο να ξεχωρίσω μια προσωπικότητα που με επηρέασε αλλά θα ήταν παράληψη μου
να μην αναφερθώ στην Ingrid Schroder, η οποία ήταν όχι απλά η συντονίστρια του
μεταπτυχιακού μου, αλλά στην ουσία η καρδιά και η ψυχή του. Οι σχεδόν
καθημερινές συζητήσεις μας για την αρχιτεκτονική, την οικονομία, την πολιτική
και άλλα ευρύτερου ενδιαφέροντος θέματα, με έχουν επηρεάσει καταλυτικά και με
έχουν διαμορφώσει ως ερευνητή και ως χαρακτήρα. Επίσης αξέχαστες και εξίσου
σημαντικές ήταν οι συζητήσεις μας με τον Richard Sennett στο σχεδόν κατανυκτικό περιβάλλον του Scroope Terrace οι οποίες έχουν συνδράμει σε μεγάλο βαθμό στην
διπλωματική μου εργασία με τίτλο ‘Urban Rapprochement Tactics: Stitching Divided Nicosia’. Η εργασία αυτή μου έδωσε την
ευκαιρία να χρησιμοποιήσω το παράδειγμα της Λευκωσίας και μέσα από την έρευνα
να αναφερθώ σε φλέγοντα θέματα όπως η διαφορετικότητα και ο ρατσισμός στα
πλαίσια μιας Ευρώπης (και κόσμου) που αλλάζει, παρουσιάζοντας το θέμα σε
συνέδρια στο San Francisco, Λευκωσία, Λονδίνο και Cambridge.
Describe
your architectural background with a few words.
My architectural studies
begun at the University of Sheffield in 2010. The Sheffield School of
Architecture (SSoA) places students in a socially contextual milieu amongst
academics and researchers interested in the social and cultural role of
architectural praxis. I will never forget the first year history and theory
lectures from the late Peter Blundell Jones and the unique view from the Art’s
Tower studios. My interest in theory, research and urban design led me to
pursue an MPhil in Architecture and Urban Design degree at the University of
Cambridge. The opportunity for each student to lead and develop his or her own
project, the freedom to take initiative and our treatment us researchers rather
than students made the Cambridge Design Research Studio (cDRS) more than a mere
university course. It was truly a group of people; one team of supervisors,
tutors and students, with unique interests, different backgrounds and a joint
passion and thirst for knowledge and research. While it is difficult to
single-out one person that had an influence on me as it was the amalgamation of
people and circumstances that made cDRS unique, I cannot fail to mention Ingrid
Schröder, not only the course’s director, but its heart and soul. Our almost
daily discussions on architecture, politics, the economy and other issues have
shaped my character and research ethics. I also have to mention our long
discussions with Richard Sennett at the dimly-lit boardroom of Scroope Terrace which
contributed in a large extend to my thesis ‘Urban Rapprochement Tactics: Stitching
Divided Nicosia’. My thesis research gave me the opportunity to use the example
of Nicosia to talk about important wider issues such as diversity and racism
within a Europe (and world) that is due to change in conferences in San
Francisco, Nicosia, London and Cambridge.
#2 Ποιό ήταν το επόμενο βήμα μετά το πτυχίο και
πώς κατέληξες στη συγκεκριμένη επιλογή; Πες μας λίγα λόγια γι’ αυτό.
Στο χρονικό
διάστημα 12 μηνών που μεσολάβησε μεταξύ του πτυχίου και μεταπτυχιακού, έχω
δουλέψει στο Λονδίνο στο γραφείο των MSMR Architects όπου έχω ασχοληθεί με έργα οικιστικής
και μικτής χρήσης σε διάφορα στάδια υλοποίησης. Παράλληλα, μαζί με δύο
συμφοιτητές από το SSoA με τους οποίους μοιραζόμαστε τις ίδιες ανησυχίες για
κοινωνικού ενδιαφέροντος θέματα αρχιτεκτονικής και μεγάλης κλίμακας αστικές
παρεμβάσεις και πολιτικές, τον Simeon Shtebunaev και τον Zak Nicoll, αποφασίσαμε να λάβουμε μέρος στον
διαγωνισμό του UN Habitat: Urban Revitalization of Mass Housing. Η πρόταση μας ‘Reform
| Gleadless Valley’ κέρδισε το 1ο βραβείο σε εθνικό επίπεδο και το 2ο
βραβείο σε Ευρωπαϊκό επίπεδο. Μετά το μεταπτυχιακό, αποφάσισα να αφιερώσω χρόνο
για να εξερευνήσω τα πραγματικά μου ενδιαφέροντα και τρόπους να χρησιμοποιήσω
τις δεξιότητες που ανέπτυξα και τις γνώσεις που απέκτησα. Με βάση την Λάρνακα και
το οικογενειακό γραφείο Παπαλλάς & Ιωαννίδου Αρχιτέκτονες, συνεργάζομαι με
το Τμήμα Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Κύπρου στην Λευκωσία και με το Τμήμα
Πολυμέσων και Γραφικών Τεχνών του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου (ΤΕΠΑΚ) στην
Λεμεσό. Στο ΤΕΠΑΚ ασχολούμαι με την διαχείριση του Ευρωπαϊκού προγράμματος NOTRE
(Network for Social Computing Research) και την συγγραφή νέων προγραμμάτων που
αφορούν πρακτικές κοινωνικής καινοτομίας και δημιουργία μονάδων υποδομής.
After
your graduation, how did you make up your mind on your next step it? What was it about?
I took a year between my
undergraduate and postgraduate studies to gain some experience by working at
MSMR Architects in London where I spend time involved with high-end residential
and mixed-use schemes at difference work stages. At the same time, alongside
two colleagues from the SSoA, Simeon Shtebunaev and Zak Nicoll, we participated
at the UN Habitat: Urban Revitalization of Mass Housing competition with an
entry dealing with the issues facing Geladless Valley in Sheffield. Our
proposal for a series of planning policies and urban design mechanisms, was
awarded a 1st prize in the UK and a 2nd in Europe.
Following my postgraduate studies, I’ve decided to spend some time exploring
what truly interests me and how can the skills I have developed and the
knowledge I’ve gained put into use. Based in Larnaca at the family practice
Papallas & Ioannidou Architects, I found myself collaborating with the
Architecture Department at the University of Cyprus and the Department of
Multimedia and Graphic Arts at the Cyprus University of Technology (CUT). At
CUT I am currently the Project Manager for the EU-funded programme NOTRE
(Network for Social Computing Research) and a Research Fellow at the Cyprus
Interaction Lab where I write proposals for new programs that involve social
innovation and creating new research infrastructures.
#3 Τι δυσκολίες αντιμετώπισες και τι ευκαιρίες
είχες βάσει αυτών των επιλογών σου;
Όπως και πολλοί
άλλοι απόφοιτοι της αρχιτεκτονικής, έτσι κι εγώ προσγειώθηκα κάπως απότομα στην
πραγματικότητα της πρακτικής της αρχιτεκτονικής. Θεωρώ ότι δεν υπάρχει καμία υπερβολή
όταν αναφέρεται από πολλούς ότι υπάρχει χάσμα μεταξύ εκπαίδευσης και πράξης
στην αρχιτεκτονική. Στο πανεπιστήμιο μας δόθηκε η ευκαιρία να εξερευνήσουμε σε
μεγάλο βάθος θέματα που έχουν σαν βάση κοινωνικό και πολιτικό υπόβαθρο
συνδυάζοντας την αρχιτεκτονική με πηγές κοινωνιολογίας, ψυχολογίας ή
ανθρωπολογίας – κάτι που δεν είναι εντελώς ασυνήθιστο στο ακαδημαϊκό
περιβάλλον. Ενδεικτικά μερικά θέματα με τα οποία ασχολήθηκε το Cambridge Design Research Studio ήταν η αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών όπως ο σεισμός στο
Nepal, ο στρατηγικός σχεδιασμός δομών διαχείρισης της χονδρικής αγοράς του Hong Kong και ο σχεδιασμός ενός περιεκτικού μοντέλου εντατικής
γεωργίας στην Αλμερία. Στην πραγματικότητα τα θέματα με τα οποία ασχοληθήκαμε,
παρόλο ότι είναι πολύ σημαντικά και ενδιαφέροντα και έχουν διεκπεραιωθεί με
ψηλής ποιότητας έρευνα, δεν είναι θέματα που θα συναντήσει εύκολα ένας νέος
αρχιτέκτονας τουλάχιστο στον χώρο της Κύπρου. Αυτές οι πραγματικότητες φανερώνουν
περισσότερα για τον ρόλο του αρχιτέκτονα, την αντιμετώπιση του από την κοινωνία
και τις προοπτικές παρέμβασης του, παρά για την εκπαίδευση του. Είναι ακριβώς
αυτή την πραγματικότητα που ένας από τους συμφοιτητές μου είχε υπόψη του όταν εύστοχα
είχε θέσει το εξής ερώτημα σε άρθρο του: έχουμε σχολεία αρχιτεκτονικής ή
σχολεία αρχιτεκτόνων; Είναι αλήθεια ότι η αρχιτεκτονική παιδεία είναι σαφώς ευρύτερη
και ακαδημαϊκά πιο ενδιαφέρουσα από την επαγγελματική πράξη της αλλά παράλληλα
πιστεύω ότι τα εφόδια που έχουμε πάρει μπορούν να μας υποστηρίξουν σε ποικίλα
επαγγέλματα και σε διάφορους ρόλους. Με βάση την πεποίθηση μου αυτή ένιωσα την
ανάγκη να διευρύνω τους επαγγελματικούς μου ορίζοντες και έτσι άδραξα την
ευκαιρία για να πειραματιστώ πέρα από την πρακτική της αρχιτεκτονικής, με
αφετηρία την συνεργασία μου με τον Αντώνη Στυλιανού, δημιουργώντας το «mesh spatial design studio» όπου συνυπάρχει η αρχιτεκτονική με την τέχνη και την
τεχνολογία. Παράλληλα ανέλαβα τον ρόλο επιστημονικού συνεργάτη στο Τμήμα Πολυμέσων
και Γραφικών Τεχνών του ΤΕΠΑΚ. Η δυσκολία πλέον δεν εναπόκειται στην γεφύρωση
του χάσματος μεταξύ ακαδημαϊκής αρχιτεκτονικής και πράξης αλλά στην διαχείριση
των διαφόρων ευκαιριών που παρουσιάζονται.
What
were the difficulties you encountered and the opportunities that came along
with your choices?
As most architecture school
graduates, I too found a large gap between academia and practice. Throughout my
education I had the opportunity to explore in great depth issues with immense social
and political complexity and borough ideas and methods from sociology,
psychology and anthropology – something not completely unusual at academia. A
few of the topics that the Cambridge Design Research Studio has dealt with in
the past was dealing with natural disasters such as Nepal’s earthquake, the
strategic design of the wholesale food infrastructure in Hong Kong and the
design of an inclusive model of intensive agriculture in Almeria. While the
issues and situations we’ve immersed ourselves are extremely important and the
quality of the research produced has been exceptional, in reality these are not
issues a young architect will easily face coming out of education, at least not
in Cyprus. However, this is more telling of the need to expand the role of the
architect rather than a need to change the educational model. One of my
Cambridge colleagues in one of his articles, has insightfully identified the
million-dollar question: do we need architecture schools or architect schools?
Indeed, studying architecture does not provide you with the necessary tools to
practice architecture but allows for a unique versatility in thinking and
doing. Acknowledging this, I took the opportunity to experiment with the
margins of what one would define as architecture and establish the ‘mesh
spatial design studio’, a collaboration with Antonis Stylianou that combines
architecture, art and technology through a series of proposed interactive
installations. At the same time, I had an opportunity to get involved with the Department
of Multimedia and Graphic Arts at CUT. The difficulty doesn’t lie in bridging
the gap between academia and praxis anymore, but in managing the different
opportunities that emerge.
#4 Με τι ασχολείσαι σήμερα και πώς θεωρείς πως
συνδέεται με την ως τώρα πορεία σου; Πόσο ικανοποιημένος είσαι από αυτό και
πόσο κοντά πλησιάζει σε αυτό που φανταζόσουν ως αρχιτεκτονικό έργο;
Ασχολούμαι
καθημερινά με την αρχιτεκτονική στην πρακτική και την ευρύτερη μορφή της και θα
μπορούσα πιο συγκεκριμένα να καθορίσω την κατανομή της καθημερινότητας μου σε
τρείς ενότητες. Η πρώτη ενότητα είναι αυτό που θα φανταζόταν κάποιος ότι είναι
ο κλασσικός τρόπος επαγγελματικής άσκησης της αρχιτεκτονικής: δηλαδή ο
σχεδιασμός και η επίβλεψη της κατασκευής κτιρίων μέσω της πρακτικής μου στο
οικογενειακό γραφείο, Παπαλλάς & Ιωαννίδου Αρχιτέκτονες. Αυτή η ενότητα
συνδέεται με την εμπειρία μου στο εξωτερικό και περιλαμβάνει παρουσιάσεις σε
πελάτες, σχεδιασμό και επεξεργασία ψηφιακών μοντέλων καθώς και επισκέψεις σε
έργα υπό κατασκευή. Η δεύτερη ενότητα είναι παρεμφερής καθώς συνδυάζει την
πρακτική του σχεδιασμού κατασκευής με την ερευνητική διάσταση. Αναφέρομαι στο «mesh spatial design studio”, μέσω του οποίου προσπαθούμε με παρεμβάσεις και installations να δημιουργήσουμε ερωτήματα τα οποία
συνδέουν το δίπτυχο χώρος-κοινωνία με την έννοια της ταυτότητας. Είναι
σημαντικό για μας ότι στα πρώτα μας βήματα με την πρότασή μας για την Κυπριακή
συμμετοχή στην Μπιενάλε Βενετίας «emergent marginalia», είχαμε επιλεγεί για το shortlist, ενώ πρόσφατα
έχουμε επιλεγεί για να συμμετέχουμε στο «theYard.Residency.17» με διοργανωτή το
MITOS Centre for Performing Arts. Με την συμμετοχή μας αυτή θα έχουμε την
ευκαιρία να παρουσιάσουμε ένα installation και μια συζήτηση με θέμα την
ανάπτυξη και συντήρηση της πόλης στο χώρο του Παλιού Ξυδάδικου στην Λεμεσό στις
αρχές Φεβρουαρίου 2017. Οι ιδέες πίσω από τις προτάσεις του «mesh spatial design studio» για μένα έχουν τις ρίζες τους στο Cambridge όπου είχα
την ευκαιρία να αναπτύξω τις δικές μου απόψεις για την σχέση χώρου-κοινωνίας
και ταυτότητας μέσω της διπλωματικής μου εργασίας. Η τρίτη ενότητα έχει σχέση
με τον ρόλο μου ως επιστημονικός συνεργάτης στο ΤΕΠΑΚ υπό την καθοδήγηση του
Παναγιώτη Ζαφείρη, όπου έχω το ρόλο του συντονιστή του Ευρωπαϊκού προγράμματος
NOTRE και παράλληλα συγγράφω προτάσεις χρηματοδότησης για νέα προγράμματα τα
οποία εντάσσονται στο πλαίσιο του Τμήματος Πολυμέσων και Γραφικών Τεχνών, αλλά έχουν
βάση το υπόβαθρο μου τόσο ως βοηθός ερευνητής στο Centre for Urban Conflicts Research στο Cambridge (υπό την καθοδήγηση της Wendy Pullan) αλλά και ως επισκέπτης ερευνητής στο Τμήμα
Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Κύπρου (υπό την καθοδήγηση της Νάντιας
Χαραλάμπους). Έχω αναφερθεί και προηγουμένως στο χάσμα που υπάρχει μεταξύ της
εκπαίδευσης και της πράξης στον τομέα της Αρχιτεκτονικής αλλά σίγουρα εντοπίζω
ότι στην δική μου περίπτωση ο συνδετικός κρίκος μεταξύ των δυο, είναι ο
διαχειριστικός και συντονιστικός ρόλος του αρχιτέκτονα ή ερευνητή και ο
συνδυασμός των διαφόρων ειδικοτήτων, επαγγελμάτων και φορέων. Αυτό το έχω
διαπιστώσει πολύ σύντομα στο μικρό χρονικό διάστημα που βρίσκομαι στην Κύπρο μετά
την ολοκλήρωση των σπουδών μου και εδώ κατά την άποψη μου βρίσκεται και η αξία
του ‘αρχιτεκτονικού έργου’, είτε αυτό είναι πρακτικό, είτε ερευνητικό είτε
θεωρητικό.
What
is your current occupation and in what way is it an asset to your professional
life? Is it close to what you imagined architectural practice to be?
Today, I’m involved with
various projects and activities that relate to architecture in its wider
definition and can identify these around three thematics. The first thematic is
what one would imagine to be the conventional way to practice architecture: that
is the design of buildings through my work at the family practice, Papallas
& Ioannidou Architects. This thematic relates greatly to the time I spent
practicing in the UK and includes meeting with clients, designing digital
models and attending site visits. The second thematic is similar in spirit as
it combines the praxis of design with a research dimension. I’m referring to
‘mesh spatial design studio’ aiming to create spatial interventions and
installations that raise questions about the relationship of space-society and
the concept of identity. Our very first project, a proposal for the Cyprus
pavilion at the Architecture Biennale di Venezia titled ‘emergent marginalia’
was selected for the shortlist, while just recently we were awarded a residency
scheme in Limassol (theYard.Residency.17 by MITOS Centre for Performing Arts).
This residency will provide us with the opportunity to present an interactive installation and have a discussion about the role of
construction and conservation in early February 2017 at the Old Vinegar Factory
in Limassol. The ideas surrounding ‘mesh spatial design studio’ originate from
an interest I’ve developed from my time at Cambridge in the role of space in
social representations. The third thematic relates to my work as a research
fellow at the Cyprus University of Technology under the guidance of Panayiotis
Zaphiris, where I have undertaken a project manager role at the EU-funded
programme NOTRE and at the same time coordinate and write grant proposals for
new projects. My background as a research assistant at the Centre for Urban
Conflicts Research at Cambridge (under the guidance of Wendy Pullan) and as a
visiting researcher at the Architecture Department at the University of Cyprus
(under the guidance of Nadia Chalarambous) has been instrumental in equipping
me with the skillset needed to carry out these tasks. I have written earlier
about the gap between education and practice but in the short time I have been
in Cyprus, I feel I have identified a link between the two: the ability to
comprehend and coordinate different disciplines, professions and actors whether
that is to complete a physical architectural product or a research project.
#5 Τι θα συμβούλευες κάποιον που θέλει να
ακολουθήσει τα βήματά σου;
Θεωρώ ότι στην
ηλικία που είμαι είναι δύσκολο να δώσω συμβουλές, παρόλα αυτά μπορώ να
αναγνωρίσω μερικά στοιχεία και χαρακτηριστικά τα οποία μου φάνηκαν χρήσιμα στην
μέχρι τώρα πορεία μου. Η αρχή και η βάση της μέχρι σήμερα πορείας μου είναι η
συνεχής ανάγκη για βελτίωση και η προσήλωση στους στόχους μου, γεγονός το οποίο
θα μπορούσα να χαρακτηρίσω ως καθοριστικό για την οποιαδήποτε εξέλιξη της
επαγγελματικής και ακαδημαϊκής πορείας. Η συνεχής προσπάθεια για το καλύτερο
αποτέλεσμα ανεξάρτητα από το φόβο της αποτυχίας, παρόλο του ότι ακούγεται
κλισέ, διακατέχει την καθημερινότητά μου. Είτε αυτή η προσπάθεια είναι για την
επίλυση του σχεδιασμού ενός έργου, είτε για χρηματοδότηση ενός προγράμματος ή
μιας έκθεσης, η πιθανότητα της αποτυχίας γίνεται σύμμαχος και ενδυναμώνει τις
προσπάθειες προς το στόχο. Το τρίτο το οποίο έρχεται σαν συνέχεια, είναι η
εξερεύνηση και ο πειραματισμός. Πειραματισμός σε νέες μεθόδους και εξερεύνηση
σε άλλα πεδία. Πολλές φορές αυτό που έψαχνα δεν βρισκόταν στην αρχιτεκτονική
θεωρία ή μέθοδο αλλά σε συζητήσεις και επαφές με κοινωνιολόγους, μουσικούς,
καλλιτέχνες κτλ. Το πραγματικό ενδιαφέρον στα θέματα με τα οποία έχω ασχοληθεί προκύπτει
όχι όταν βρίσκω τις απαντήσεις στα ερωτήματα που έχω θέσει αλλά όταν μέσα από
την προσπάθεια προκύπτουν νέα ερωτήματα και νέα θέματα προς συζήτηση. Καταλήγοντας,
θεωρώ χρήσιμο να αναφέρω ότι ο καθένας παίρνει τις αποφάσεις του και χαράζει
την πορεία του με τρόπο μοναδικό. Είναι αυτή η μοναδικότητα των ατόμων του
συνόλου, είτε αυτό ονομάζεται αρχιτεκτονική κοινότητα ή ευρύτερη κοινωνία, που
δημιουργεί μοναδικές ευκαιρίες αλληλεπίδρασης, συνεργασίας και δημιουργίας.
What
piece of advice would you give to someone that would like to follow your steps?
While it is difficult to offer specific advice, I can
identify some elements and characteristics that have been useful in shaping my
path. While cliché, the first that comes to mind is the absence of fear for
failure. Or better, not the absence of fear as it is impossible to be eradicated,
but the effort for the best result regardless of fear. Whether success is
tackling a difficult design brief, funding a project or organising an
exhibition, failure has to be an ally and disappointment has to be resource for
the future. The second that comes consequentially, is to be explorative and
experiment. Experiment with new methods and explore into other disciplines.
Frequently, what I have been looking for had less to do with architectural
theory or method and insight could be gained from discussions and contact with sociologists,
musicians, artists etc. Third, the real interest in whatever I have been
involved with does not present itself when I try to give answers or solutions
but when more questions reveal as a result. Concluding, I think it is worth
mentioning that each and every person shapes his or her own unique future. It
is this uniqueness of all individuals, whether it is within the architecture
community or wider society, that allows for unique opportunities for
interaction, collaboration and creativity, and here is where true value lies.
·
Περαιτέρω
διευκρινίσεις / Further details:
No comments :
Post a Comment