Ανατρέποντας τη μη_χρήση

#θέμα: Ανατρέποντας τη μη_χρήση | Μετασχηματισμός και επανένταξη αποθηκών καπνού Παπαπέτρου

#φοιτητές: Γκεσούλη Α., Κωστοπούλου A. 

#χρονολογία: 2011
#μάθημα: Διπλωματική εργασία
#σχολή/τμήμα: Σχολή Αρχιτεκτονων Μηχανικών, Ε.Μ.Π

#διδάσκοντες: Γυφτόπουλος Στ., Εφεσίου Ε.
#σύμβουλος: Ε.Κλαμπατσέα

 

Περιγραφή

Η διπλωματική επιχειρεί μια επαναπροσέγγιση συνθετικά, αστικά, κατασκευαστικά αλλά και κοινωνικά, στο μείζον για το Αγρίνιο θέμα των εγκαταλειμμένων καπναποθηκών Παπαπέτρου. 6.500τμ αόρατα για την πόλη διεκδικούν μέσω της πρότασης την ‘ανακατάληψη’ του χώρου τους και δέχονται στο εσωτερικό τους ένα νέο σύνολο διδακτικών/πολιτιστικών χρήσεων, αποσκοπώντας στην αφορμή για ανάγνωση των υπό διωγμό ιστορικών ιχνών του τόπου στο σώμα μιας αδιάφορης επαρχιακής τσιμεντούπολης.

Κείμενο παρουσίασης 

Όπως συμβαίνει και στις περισσότερες ελληνικές επαρχιακές πόλεις, η εμμονή για το οτιδήποτε καινούργιο, αποστασιοποιημένο από το παρελθόν και τη ‘μιασματική’ ενασχόληση με τον καπνό που κάποτε καθόρισε την οικονομική και πολεοδομική ανάπτυξη, οδήγησε σε ανεξέλεγκτη, ευκαιριακή ανοικοδόμηση με έκβαση την σημερινή εικόνα. Η αρχιτεκτονική κληρονομιά σταδιακά εξαλείφεται, τα τοπόσημα απουσιάζουν, διαμορφώνεται μια εικόνα πόλης χωρίς μνήμη και χωρίς ταυτότητα ως απόρροια της αδιαφορίας και της άγνοιας των κατοίκων της. Η επιλογή των καπναποθηκών Παπαπέτρου ως αντικείμενο μελέτης ήταν αποτέλεσμα πολλών χαρακτηριστικών που παρουσιάζουν ένα λανθάνον δυναμικό, μια δυνατότητα και πιθανότητα για νέα θεώρηση των ιστορικών ιχνών της πόλης. Τέτοια χαρακτηριστικά ήταν το μεγάλο μέγεθος, η κομβική του θέση, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο τις έχει πλησιάσει η νέα δόμηση και η σύγχρονη κοινωνία. Ένα τεράστιο βιομηχανικό κέλυφος μέσα στον αστικό ιστό, προϊόν μιας χρηστικής έπαρσης που στέκει μετέωρο και στριμωγμένο ταυτόχρονα, αδύναμο να ενταχθεί στο περιβάλλον του. 6.500τμ αόρατα για την πόλη, ένα ανενεργό αστικό κενό που δεν εκτιμάται ούτε ως δισδιάστατο σκηνικό. Μετά από την αποτύπωση και την ανάγνωση της υφιστάμενης κατάστασης, το κτίριο αντιμετωπίζεται όχι ως ένα στοιχείο μουσειακής αξίας, αλλά ως ένας ζωντανός οργανισμός που έχει τη δυνατότητα να μετασχηματιστεί και να επανενεργοποιηθεί, όντας μέσο επανασύνδεσης της πόλης με το παρελθόν και τις μνήμες της, με νέους όμως όρους που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες των κατοίκων της. Οι νέες χρήσεις επιλέγονται με βάση την γειτνίαση με κτίρια εκπαίδευσης αλλά και το εμπορικό κέντρο της πόλης, καθώς και τη βιωματική εμπειρία έλλειψης χώρων σε επίπεδο πολιτισμού. Με την πεποίθηση ότι θα έπρεπε να αφορά όλη την πόλη, και να αποτελέσει ενεργό κομμάτι της καθημερινότητας των κατοίκων, η πρόταση περιλαμβάνει εκτεταμένους χώρους μόνιμων και περιοδικών εκθέσεων, εικαστικά εργαστήρια, παιδική-εφηβική βιβλιοθήκη, αίθουσα εκδηλώσεων, cafe-εστιατόριο. Το ξεκίνημα της προσέγγισης γίνεται με την ανάγνωση των παρόντων χαρακτηριστικών και με την επισήμανση στοιχείων του κτηρίου τα οποία θεωρούμε ως απαραίτητα, και άλλων τα οποία εμπεριέχουν μια ευμεταβλητότητα και δυναμική για τον μετασχηματισμό και την αναδιάρθρωση σε χώρους με νέες ποιότητες. Αναγνωρίσαμε στοιχεία πια μη λειτουργικά, όπως οι 16 πανομοιότυπες αίθουσες και η μη αίσθηση προσανατολισμού εντός του κελύφους. Άλλα, όπως η σπειροειδής ανάπτυξη και η σχεδόν θεατρική κίνηση στον στενό κεντρικό χώρο, η υλικότητά του, διατηρούνται και δίνουν αφορμές για την περεταίρω επεξεργασία. Η συνθετική προσέγγιση δεν εξελίχθηκε μέσω της εφαρμογής μιας συνειρμικής κεντρικής ιδέας αλλά διαμορφώθηκε βήμα-βήμα από την ανάγκη δημιουργίας νέων ποιοτήτων στο εσωτερικό, την εναλλαγή πλήρους και κενού με ανοιχτούς χώρους και χώρους διπλού ύψους, με διαδρομές και χρήσεις που ξεχειλίζουν και εκτός του περιγράμματος καθιστώντας κέλυφος και εσωτερικό ένα ενιαίο λειτουργικό σύνολο με διαρθρωτική συνάφεια. Η κεντρική ιδέα ξεκινά με την διατήρηση των δύο μεγάλων χαρακτηριστικών όψεων και τη διαμόρφωση μιας νέας οργανικής σύνθεσης, εκτυλισσόμενης μεταξύ αυτών των δύο ορίων, αναδιαρθρώνοντας κατά τόπους την υπάρχουσα αυστηρή διάταξη σε μια νέα δυναμική ισορροπία, σε διάλογο με την υφιστάμενη στατική, που εκφράζεται με χάλυβα corten διάτρητο και συμπαγή κατά τόπους. Δημιουργούνται έτσι χώροι και εκτός του παλιού περιγράμματος του κτιρίου, διατηρώντας το άθικτο, μετασχηματίζοντας τις όψεις σε οργανικό και λειτουργικό κομμάτι της νέας ασύμμετρης σύνθεσης. Παράλληλα με την επεξεργασία των επεμβάσεων ως μορφή και λειτουργία, γεννάται το ερώτημα της υλικής τους έκφρασης, καθώς ο τρόπος που θα δεχτεί το υφιστάμενο κτήριο τον νέο οργανισμό που πρόκειται εξελιχθεί/ελιχθεί ανάμεσα του ορίζεται από τις σχέσεις διακριτότητας, απόστασης και συνάφειας που θα αναπτυχθούν μεταξύ των δύο. 

#Subject : SUBVERTING THE NON_USE  | REMODELING AND REINTEGRATION OF THE ‘PAPAPETROU’ TOBACCO WAREHOUSE

#Student : Gesouli A., Kostopoulou Α.

#Course : Thesis Project

#Year : 2011  

#School/Department : School of Architecture & Engineering, ΝTUA 

#Professors: Gyftopoulos St., Efesiou E.

#Consulting professor:  Klabatsea E.

SHORT DESCRIPTION

The thesis project makes an attempt to re-approach the major for the city of Agrinion issue of the ‘Papapetrou’ abandoned warehouse, in all synthetic, urban, structural and social fields. 6.500m² invisible to the city claim through the proposal to recapture the site around them, and host a new complex of teaching and cultural uses, seeking to rise attention towards a reading of the persecuted historical traces that lie in the body of the indifferent provincial cement scenery of the city.

SUMMARY

The thesis was elaborated during the period 4|2009_3|2011, and processes the creative reformation of the abandoned tobacco warehouse ‘Papapetrou’ in Agrinio. The elaboration evolved through different scales: from the city level and their reintegration, up to the construction system of the new intervention. As in most Greek provincial towns, the obsession with anything new, detached from the past and the 'pestilential' occupation with tobacco, that once defined the economic and urban development, led to uncontrolled, casual reconstruction with an outcome of the current image. The architectural heritage gradually disappears, the landmarks are missing, forming a picture of the city without memory and identity as a result of indifference and ignorance of its inhabitants. The choice of Papapetrou tobacco warehouses as a subject of study was the result of several features present in a latent potential, a possibility and prospect for a different reading of the historical traces of the city. Such features were the large size, central location and most of all the way in which the contemporary constructions and the modern society approached them. A huge industrial housing within the urban fabric, architectural product of arrogance that stands suspended and crowded together, unable to integrate into the environment. 6.500m² invisible to the city, an inactive urban gap that is not valued either as two-dimensional setting.  After the relief and the analytic reading of the present situation, the building is treated not as untouchable monument, but as a living organism that has the potential to be transformed and reactivated, constituting a new mean of reconnection of the city with its past and memories, embedding new conditions that will meet the contemporary needs of the residents. The new uses are selected based on proximity to educational buildings and the commercial center, and the lack of experiential sites in terms of culture. With the belief that the historic shell should concern the entire city and be an active part of its quotidian life, the proposal includes extensive spaces of permanent and temporary exhibitions, public children’s library, auditorium, cafe-restaurant, art workshops. We identified characteristics now non-functional, such as the 16 identical rooms and the non-sense of orientation within the enclosure. Others, such as the spiral development and an almost theatrical movement in the narrow central space, the current materials, are maintained and provide pretexts for further processing. The synthetic approach has evolved through the implementation of a conceptual central idea but was built step by step, deriving from the need to create new grades within the alternation of full and empty, open and double height spaces, where routes and uses overflow outside the contour making inner and shell a single functional group with structural links. The idea starts with the maintenance of the two principal façades and features a new, organic synthesis, unfolding between these two limits, restructuring the existing rigid form to a new dynamic balance, in dialogue with the existing static, expressed with corten steel perforated or concrete in places. Creating a space outside the border of the old building, keeping it intact, transforming aspects of organic and functional parts of the new asymmetric synthesis. In addition to treatment interventions in form and function, raises the question of their material expression, and how will the existing building accept  the new form that will evolve among the set of relations of texture, distance and consistency to be developed between the two. With surgeries in the surrounding site, with a transformation of the building that invokes while it declines the past, it is possible to change, creating a sustainable solution as it is not only what happened in the building in the past that matters, but the dynamics of what may still happen in the future ...

Contact : arch.anna.k@gmail.com

               lina.gesouli@gmail.com