every/no body | approaching the new paradigm

#τίτλος: Every/No Body : προσεγγίζοντας το σύγχρονο παράδειγμα
#φοιτητές: Άννα Μαρία Μιχαήλ
#επιβλέποντες: Έβελυν Γαβρήλου
#χρονολογία: 2017
#μάθημα: Ερευνητική Εργασία
#σχολή:Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών,  Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
#link: issuu

Το σώμα αποτελεί ένα σύνθετο μεσολαβητή μεταξύ των διακυμάνσεων του πολιτισμού και του εαυτού. Η συνεχώς μεταβλητή και αφηρημένη εικόνα του ανθρώπινου σώματος, θέτει το σώμα στο επίκεντρο από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα, μελετώντας την επίδραση της κοινωνίας, των αισθητικών παραγόντων, και την εξέλιξη της τεχνολογίας. Πρόκειται για το αποτέλεσμα μίας σύνθετης διαδικασίας μεταμόρφωσης που διακρίνεται συγχρόνως για την άμεση σχέση του με τις επιστημονικές, πνευματικές και πολιτικές εξελίξεις της εποχής του.

Το σώμα αποτελεί βασικό σημείο ενδιαφέροντος της αρχιτεκτονικής, και η σχέση του με το χώρο έχει δεχθεί διάφορες θεωρήσεις και διαφοροποιήσεις. Η αλλαγή του παραδείγματος ανά περιόδους, συνοδεύεται από αντίστοιχες κοινωνικές και πνευματικές ιδέες, και όλα συναντώνται και προβάλλονται μέσω διαφορετικών εκφάνσεων επιστημονικών και καλλιτεχνικών εκφράσεων.

Στην παρούσα περίοδο, βρισκόμαστε σε μία στιγμή αναζήτησης του παραδείγματος, καθώς έχουμε εξαντλήσει τις δυνατότητες των προηγούμενων παραδειγμάτων, τα επεξεργαζόμαστε και τα ανακυκλώνουμε εκ νέου, ψάχνοντας τη σύγχρονη ερμηνεία για το σώμα.

Σε μία προσπάθεια προσέγγισης του σύγχρονου παραδείγματος και εντοπισμού της σχέσης του με την αρχιτεκτονική, γίνεται μία ιστορική ανάλυση στους τρόπους αναπαράστασης του σώματος, στην τέχνη αλλά και ιδιαίτερα την αρχιτεκτονική, κι επιχειρείται μία επανατοποθέτηση των θεωρητικών ιδεών γύρω από το θέμα. Μέσω των τεχνικών αναπαράστασης του σώματος προβάλλεται η σχέση των εκάστοτε αρχιτεκτονικών ιδεών με το παράδειγμα του σώματος που συνόδευε την κάθε εποχή.

Η αναφορά σε πρότυπα σώματα-σταθμούς ανά κάποιες περιόδους, εκφράζοντας τη σχέση τους με τις εκάστοτε αισθητικές και θεωρητικές ιδέες, κάνοντας μία ομαλή μετάβαση από το κλασικό σώμα της ομορφιάς στο μοντέρνο της αναλογίας και καταλήγοντας σε ένα κατά-παρέκκλιση σώμα, σε ένα σώμα «ίχνος» ή τελικά ένα μη-σώμα, τονίζει την αναπαραστατική πρακτική ως μέσο ερμηνείας κι έκφρασης του κάθε νέου παραδείγματος, θέτοντας παράλληλα ερωτήματα για τη σχέση του με την αρχιτεκτονική. Εισάγεται η έννοια του σώματος «passe-partout», ένα σώμα το οποίο «κολλάει» παντού, ως μία ερμηνεία της σύγχρονης τεχνικής αναπαράστασης. Αναλύοντας τη πρακτική του σώματος «passepartout» αναδύονται ερωτήματα ως προς το πόσο ουσιαστική και βαθιά είναι η σχέση του με την αρχιτεκτονική, και ως προς το ποιο σώμα είναι τελικά το σώμα που αναπαρίσταται στα σχέδια και τις τρισδιάστατες εικόνες. Εντοπίζοντας το σώμα «passe-partout» σε διάφορες εκφάνσεις του μέσα στο χρόνο, και κατανοώντας τον τρόπο εμφάνισης του και την πορεία εξέλιξης του, γίνονται αντιληπτές και οι ιδεολογίες που συνοδεύουν την αναπαραστατική του ιδιότητα.

#Title:  every/no body | approaching the new paradigm  

#Student: Αnna Maria Michail 

#Supervisor: Evelin Gavrilou

#Course: Research Thesis

#Date:  2017

#School / Department:  Department of Architecture U.TH

#link: issuu

The body is a complex mediator between the fluctuations of culture and the self. This constantly variable and abstract image of the body, sets the body in the center of many researches since the ancient times, studying the influence of society, aesthetic factors and the development of technology. It’s a result of a complex transformation process that stands simultaneously in direct relationship with the scientific, moral and political drives of its time. The body is an essential element of architecture, and its relation with the space has held various considerations and differentiations. The change of the “paradigm” periodically is followed by respective social and spiritual ideas, and they all meet and get projected through different facets of scientific and artistic expressions.

Right now, we are in a search of the new “paradigm”, as the possibilities of the previous examples are exhausted, we are processing and recycling them, looking for the modern interpretation for the body. Approaching the contemporary example and how its related with architecture, I’m attempting a historical analysis of the ways that the body has been represented in the arts and especially in architecture, pursuing to reconstruct and redefine the theoretical ideas about the topic. The representational techniques of the body reveal the relationship of the various architectural ideas with the example of the body in every period.

The reference to standardized body images of the past, expressing their relationship with the current aesthetic and theoretical ideas - making a smooth transition from the classic body of beauty to the modern body of proportion, to a body of exception, a body “trace "or finally a non-body- emphasizes the representational practice as a means of interpretation and expression of each new paradigm, while it sets questions about its relationship with architecture. The notion of “passe-partout” body is inserted, a body that can be pasted anywhere, as an interpretation of the contemporary representational technique. Analysing the practice of “passe-partout” body, questions of how meaningful and deep is the relationship with architecture are emerged, and who is represented through this body in the end. Identifying the “passe-partout” body in its various manifestations through time, we can understand the ideologies associated with its representational potential.