Spatial expressions of memory

#τίτλος: Χωρικές εκφράσεις της μνήμης_ Η βιωματική αφήγηση της μνήμης στον σχεδιασμό των σύγχρονων μνημείων 

#φοιτήτρια:  Μαρία Τσεσμετζή 

#επιβέπουσα:  Τσουκαλά Κυριακή

#χρονολογία:  2016

#μάθημα:  Ερευνητική εργασία

#σχολή/ τμήμα:  Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΑΠΘ

#blog: link

Χωρικές εκφράσεις της μνήμης

Η βιωματική αφήγηση της μνήμης στον σχεδιασμό των σύγχρονων μνημείων

Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον είναι μία χρονική διάκριση η οποία βασίζεται στην εφήμερη και παροδική παρουσία του ανθρώπου, ως μονάδα, στη ζωή. Ο άνθρωπος ορίζει την χρονική αυτή αλληλουχία και συγχρόνως ορίζεται από αυτήν.

  Το παρελθόν και το παρόν. Εάν στο παρελθόν αντιστοιχούσαμε την μνήμη και στο παρόν το βίωμα, τότε το μνημείο αντιπροσωπεύει τον συνδετικό τους κρίκο. Το μνημείο επιδιώκει την επικοινωνία και την αλληλεπίδραση μας με τα γεγονότα που συνέβησαν στο παρελθόν. Το παρόν αναζητά την συνέχεια και την γνώση από ‘το πριν’ για να διαμορφώσει και να διασχίσει το μέλλον. Η ερευνητική εργασία διερευνά τον τρόπο με τον οποίο ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται τον χρόνο μέσω της μνήμης και το πώς αυτή η αντίληψη εκφράζεται στην δημιουργία μνημείων. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον και έμπνευση προκάλεσε η διάσταση του μνημείου ως μία ‘μηχανή του χρόνου’ που στόχο έχει την βιωματική εμπειρία του παρελθόντος, των συναισθημάτων και των αντιλήψεων. Την προσέγγιση αυτή την συναντούμε κυρίως στα σύγχρονα μνημεία. Η επίσκεψη σε κάποια από αυτά και η προσωπική εμπειρία που προσέφεραν, ήταν η αφορμή για την ενασχόληση με την βιωματική έκφραση της μνήμης και την εκκίνηση της παρούσας εργασίας.

#Title:  Spatial expressions of memory

#Student:  Maria Tsesmetzi

#Supervisor:  K.Tsoukala

#Course: Research Thesis

#Date:  2016

#School / Department:  AUTH, Department of Architectural Engineering 

#blog: link

Spatial expressions of memory

The experiential narration of memory in the designing of contemporary monuments

Past, present and future are temporal divisions based on the ephemeral and temporary presence of the human, as a monad, in life. The individual is the one who defines this temporal succession and is concurrently defined by it.

Past and present. If we were to say that memory corresponds to the past while experience to the present then the monument epitomizes the link between the two. The monument seeks to establish our communication and interaction with the events that transpired in the past. The present looks into the ‘before’ in the search for continuity and knowledge to shape and traverse the future. This research paper investigates the way in which the individual perceives time through memory and how  this perception is expressed in the construction of monuments. The understanding of the monument as ‘time machine,’ aiming for an experiential awareness of the past, sentiment and beliefs is particularly interesting and inspiring. This approach is mainly encountered in contemporary monuments. Visiting and personally experiencing a number of them prompted our involvement with the experiential expression of memory and incited the present paper.