Futurism and Dadaism at Cabaret Voltaire in Zurich - the performance art

#τίτλος:  Ο Φουτουρισμός και ο Ντανταϊσμός στο Cabaret Voltaire στη Ζυρίχη-η τέχνη της performance

#φοιτητική ομάδα : Πανταζοπούλου Αγνή - Ποτζίδης Χαράλαμπος

#/επιβέπουσα:  Λία Γυιόκα

#χρονολογία:  Οκτώβριος 2015

#μάθημα:  Ερευνητική εργασία

#σχολή/ τμήμα:  Πολυτεχνική Σχολή / Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Α.Π.Θ 

#τεύχος: link

Περίληψη

Εξετάζοντας την πορεία των κινημάτων του Φουτουρισμού και του Ντανταϊσμού , διαπιστώσαμε την στενή σχέση που οι εκπρόσωποι τους αναζητούσαν με τα Μέσα Ενημέρωσης (Ραδιόφωνο, Τύπος), τις τεχνικές εντυπωσιασμού με ιδιόμορφα τεχνάσματα προς το κοινό, τη σύνταξη μανιφέστο, στα οποία τα κινήματα τοποθετούνταν καλλιτεχνικά διαδίδοντας τις ιδέες τους, την εξερεύνηση αυτοσχεδιαστικών μεθόδων και τα παθιασμένα συναισθήματα των καλλιτεχνών να αποδοκιμάσουν, vα απαξιώσουν, να απαρνηθούν, να αμφισβητήσουν , να διαταράξουν ισορροπίες.

Γιατί όμως αυτά τα κινήματα επέλεξαν την performance ως κύριο εκφραστικό τους μέσο; Για το δήθεν εξορθολογισμό της τέχνης η επιλογή της performance φαινόταν να είναι μονόδρομος. Κανένα άλλο είδος τέχνης δεν κατάφερνε να ενσωματώσει το συναίσθημα, όπως αυθόρμητα προέκυπτε μέσα από τον αυτοσχεδιασμό και τον παλμό του κοινού. Τα όρια της σκηνής και του χώρου, που καταλαμβάνει ο ηθοποιός, καταργούνται, η επιρροή του κοινού προς τους θιάσους ανεμπόδιστα διαμορφώνει το ρου και το χρόνο της δράσης. Πλέον οι καλλιτέχνες απευθύνονται στα πλήθη με φωνή δυνατή και πέρα από κάθε μανιέρα του παρελθόντος. Η performance εμπεριέχει συνιστώσες σχετικότητας και πολλαπλών θεάσεων της τέχνης με τρόπο που ο ορθολογισμός του παρελθόντος δεν μπορούσε να ενσωματώσει.

#Title:  Futurism and Dadaism at Cabaret Voltaire in Zurich-the performance art

#Students:  Pantazopoulou Agni-Potzidis Charalampos

#Supervisor: Lia Yioka

#Course: Research Thesis

#Date:  October 2015

#School / Department: School of Engineering/Faculty of Architecture

Abstract

Looking at the course of Futurism and Dadaism, we realized the close relationship that the representatives of those movements were looking for with the Media (radio, press), the sensationalist techniques using peculiar tricks to the audience, the compose of manifestos, in which the movements were stating and spreading their artistic ideas, the search for improvisational methods and the passionate feelings of the artists to disdain, to renounce, to doubt, disrupt balances.

Why did those movements choose the performance art as their main means of expression? For supposedly rationalization of art, performance seemed to be the only way. It was the only kind of art that managed to incorporate emotion as it spontaneously arises through the improvisation and the pulse of the public. The boundaries of the stage and the space occupied by the actor are phased out, the influence of the public in their troupes freely shapes the course and time of the action. Plus artists addressed the crowds with a powerful voice and beyond any mannerism of the past. The performance contains components, relativity and multiple sightings of art in a way that the rationality of the past could not incorporate.