The 5 most popular projects of 2015

The 5 most popular projects of 2015.

#Τίτλος: Μουσείο Φάρων στην Άνδρο

#φοιτητής/ές: Κουφίδης Χ., Πίττας Κ.
#επιβλέποντες: Κούρκουλας Α., Τσιράκη Σ.
#σύμβουλος: Μάνιος Μ.
#χρονολογία: Νοέμβριος 2014
#μάθημα: Διπλωματική εργασία  
#σχολή/τμήμα: Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΕΜΠ

Αντικείμενο της Διπλωματικής Εργασίας είναι ο σχεδιασμός ενός Μουσείου Φάρων στο νοτιότερο άκρο της Άνδρου, απέναντι από το Φάρο Δύσβατο της Τήνου. Η εργασία πραγματεύεται το δίπολο αφήγησης –εμπειρίας στο σχεδιασμό του Μουσείου, δίνοντας έμφαση στη βιωματική αντίληψη του χώρου και περιορίζοντας τα εκθέματα. Βασική χειρονομία του σχεδιασμού είναι μία ‘’τομή’’ στο βράχο, δύο τοιχίαδηλαδή που ‘‘καδράρουν’’ το φάρο και δημιουργούν τρεις ζώνες καιρικών συνθηκών, τη ζώνη του έντονουκαιρού, τη ζώνη της προστασίας και τη ζώνη της νηνεμίας. Εγκάρσια σχεδιάσαμε 3 μπούκες –αεραγωγούςπου οδηγούν τον αέρα στο εσωτερικό του κτιρίου. Το ζήτημα του κάδρου τίθεται έντονα στο κτίριοαυτό,καθώς ο τρόπος που βλέπω το φάρο διαφοροποιείται καθώς κινούμαι στο κτίριο. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικότου Μουσείου που σχεδιάσαμε είναι η ύπαρξη δύο εισόδων, μία εκ στεριάς και μία εκ 

θάλασσας, οι οποίεςδημιουργούν δύο αντίθετες κινήσεις, με ανάποδες αρχές και κορυφώσεις –καταλήξεις. Η δεσπόζουσασκάλα που ενώνει τις δύο εισόδους διακόπτεται σε κάθε επίπεδο και οδηγείται ο 

επισκέπτης στους 6 χώρους ανά ‘‘μπούκα’’.

Οι αίθουσες αυτές σχεδιάστηκαν με γνώμονα τις διαφορετικές ηχητικές και φωτιστικέςσυνθήκες που μπορούν 

να παραχθούν και αντίστοιχα καθεμία πραγματεύεται διαφορετικά χαρακτηριστικά,όπως αίθoυσα ‘‘πηγάδι’’,

αίθουσα συριγμού ή νερού κτλ. Τέλος πρέπει να ειπωθεί ότι αυτό το κτίριο είναι μίαημιυπαίθριαπαρέμβαση, 

είναι ένα μη-κτίριο, ένα ‘‘κουφάρι’’ έτοιμο να υποδεχθεί τα σημάδια του τόπου καιτου χρόνου.

#Title: Lighthouse Museum in Andros 
#Students: Koufidis Ch., Pittas K.
#Supervisors: Kourkoulas A., Tsiraki S. 
#Advisor: Manios M. 
#Year: November 2014
#Course: Diploma Thesis 
#School: NTUA School of Architecture

Subject of this dissertation project is the design of a museum dedicated to the network of the Greek lighthouses in the southest bound of Andros, across of Dusbato lighthouse of Tinos. Our project sets the matter of narration vs experience in the design of the museum and at the end chooses side, as we consider more crucial for our project the experienced based perception of space. The design is based on two concrete walls, a slice in the mountain that frames the lighthouse and creates three zones of weather conditions (strong wind, protection and lull). In the other direction we created 3 wind ways-in. This frame matter is extremely crucial as the gaze to the lighthouse depends on the motion in the project. Another interesting feature is the existence of two entrances, one through the mountain and one through sea that create two contradictory moving paths with reversed start and finishing points. The dominant staircase that unites the two entrances is being interrupted in every level to guide the visitors in the 6 exhibiting spaces, two for each way-in. The design of the exhibiting spaces was based on the manipulation of sound and light and there was an effort to create different conditions and refer to a well (shaft) for example among others. Finally, it should be underlined that this project is about a non-building, a semi-outdoor creation, an ‘‘abandoned skeleton’’ that waits for place and time to leave their mark.

http://www.archstudies.gr/2015/05/mtrl40.html#more

#Τίτλος: ΤΟΠΟΙ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ
#φοιτητής/ές: Λιάκου Φ., Φατσέα Ε.
#επιβλέποντες: Τσιουκαλά Κ., Conenna C. .
#χρονολογία: 2015
#μάθημα: Διπλωματική εργασία  
#σχολή/τμήμα: Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΑΠΘ

Η επίδραση των διαφορετικών αρχιτεκτονικών ποιοτήτων στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση αποτέλεσε την δική μας αφετηρία για την παρούσα διπλωματική εργασία.  Κατά τη διάρκεια της σύνθεσης, αφορμή υπήρξαν διαφορετικά συναισθήματα, για τον σχεδιασμό κάθε τόπου αισθήσεων. Οι τόποι σε σειρά συμβολίζουν τον κύκλο της ζωής.  Αυτή ξεκινά από τη μήτρα [ασφάλεια]. Σταδιακά ενεργοποιούνται οι αισθήσεις [περιέργεια]. Η ανασφάλεια, ο φόβος και η λύπη  συναντώνται στην πορεία της, ωστόσο γίνονται εμπειρίες που οδηγούν στην ολοκλήρωση του ατόμου προσφέροντάς του ισορροπία και χαρά και τελικά οδηγώντας τον στην προσωπική του απελευθέρωση. Οι επισκέπτες αφήνονται να βιώσουν κάθε τόπο όπως αυτοί επιθυμούν, καθώς οι χώροι αποτελούν απλά αφορμές για τη  διέγερση των αισθήσεων. Η ‘ασφάλεια’ διαχωρίζεται από το ίδιο της το υλικό. Ζεστή, γήινη τσιμεντοκονία, άνετα καθίσματα στα οποία μπορεί κανείς να καθίσει ή να ξαπλώσει. Φως από τον ουρανό. Ο καμπυλωμένος χώρος μοιάζει οικείος. Η ‘περιέργεια’ αποτελεί έναν  ιδιαίτερο λαβύρινθο από γυαλί που μοιάζει με παιχνίδι ανακάλυψης των αισθήσεων. Η ‘ανασφάλεια’  μια μεταλλική σχάρα που ταλαντεύεται. Ο επισκέπτης βρίσκεται μετέωρος πάνω από το κενό. Όσο προχωρά πάνω στη σχάρα η απόστασή του από τη γη αυξάνεται. Μπαίνοντας ξανά μέσα στο κτίριο  η  διαδρομή του ‘φόβου’ σε αποπροσανατολίζει. Το σώμα αλλάζει φορά και κατεύθυνση. Οι τοίχοι, άγριοι, καλουπωμένοι σε ανήσυχες φόρμες,  γέρνουν προς το μέρος των θεατών προκαλώντας φόβο και μια ιδιαίτερη ανησυχία. Η ‘λύπη’ είναι ο τελευταίος σκοτεινός σταθμός, ένας χώρος στενόμακρος και σκοτεινός. Στο τέλος αυτού του στενού χώρου ένα φως, έντονο και ζωντανό δίνει την ‘ελπίδα’ ότι κάπου εκεί θα αρχίσει κάτι διαφορετικό να συμβαίνει. Ο χώρος αρχίζει ξανά να φωτίζεται μέχρι που φτάνεις εκεί, στην ‘ηρεμία’ μια αίθουσα ολοφώτεινη, γεμάτη με νερό που αντανακλά τις  φόρμες των περαστικών. Έπειτα  ακολουθεί η ‘χαρά’, μια  αυλή  κάτω από τον ουρανό και τον ήλιο. Στο χρώμα, εκεί θα τρέξεις, θα παίξεις με τα διάφορα επίπεδα, θα κρυφοκοιτάξεις έξω, από τις τρύπες των λευκών τοίχων. Ακολουθεί το τέλος και η λύτρωση, η ελευθερία σου. Εκεί είσαι μονάχα εσύ και ο ορίζοντας. Η θάλασσα και η απεραντοσύνη του ουρανού. Εκεί μπορείς να σταθείς και να αγναντέψεις και έπειτα να γυρίσεις πίσω στον δρόμο της επιστροφής.

#Title: SENSING SPACES

#Students: LIAKOU F., FATSEA E.

#Supervisors: K.TSOUKALA, C.CONENNA
#Year: 2015
#Course: Diploma Thesis
#School: School of Architecture AUTH

The diploma thesis project was ,first of all, an experimentation on the impact of different architectural qualities on human phsychosynthesis. During the designing process we tried to translate human feelings in an architectural language and put the different "sensing spaces" in an order that imitates the cicrle of life. Life starts in the womb -security, when we are born our senses are slowly activated-curiosity, as we are growing older we experience negative feelings as well -insecurity, fear, unhappiness but in the end we become wise -serenity and find true happiness and deliberation. The promenade into the building is linear symbolizing that in life there is no turning back. Textures , light, echoes, geometry natural and artificial elements provoque the excitement of the senses and the emotions. The project is situated on a small unoccupied island which enhances visitors' introspection. The only element which can distract their concentration is the vast horizon, which is seen, though, only in the end (deliberation). ‘Security’ is separated from its surroundings through its own material : a warm, orange cement. The curved space, full of comfortable seatings and pure light, looks familiar to the visitors.

'Curiosity' consists of a  glass maze which looks like a unique way of  discovering  the senses.

‘Insecurity' is composed of a metal rack. The visitor is now hovering over the void. While entering the building  again,  the path of the 'fear' is there to distract you. The walls, wild, molded in uncomfortable suits, leaning toward the spectators causing fear and concern. ‘Unhappiness’  is the last dingy station, a place oblong and dark. At the end of this narrow space a bright light gives visitors the 'hope' that something different  is going to happen. ‘Serenity’ is the next stop. A room filled with water reflecting the forms of passersby.

Next comes  'happiness', a courtyard which stands under the sky and the sun. Finally, ‘deliberation’ comes. There you can stand and admire the sea and the vastness of the sky.

http://www.archstudies.gr/2015/05/sensing-spaces.html#more

#τίτλος: ΔΟΜΕΣ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗΣ: μεταβαλλόμενες κατασκευές σε ανενεργό κέλυφος 
#φοιτητική ομάδα: Μαρία Κοντοπαντελή, Δήμητρα Κορδωμένου 
#χρονολογία: Ιούνιος 2015 
#μάθημα: Διπλωματική εργασία σχεδιασμού 
#επιβλέπων: Νίκος Καλογήρου,Γιάννης Τσουκαλάς 
#σχολή/τμήμα: Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πολυτεχνική Σχολή ΑΠΘ

Σκέψεις με αφορμή το κενό.

Το στοιχείο που κάνει τη συμβολή των οδών Καθολικών και Βηλαρά να μαγνητίζει το βλέμμα είναι πως είναι κραυγαλέα κενή. Τριάντα τρία μέτρα βίαια ακρωτηριασμένης όψης υπογραμμίζουν την απουσία δομημένου όγκου. Του όγκου που τη συμπλήρωνε, αλλά και του όγκου που θα συμπλήρωνε την εκκωφαντική διαφορά δόμησης με τα επταώροφα όμορα κτίρια.

Βρισκόμαστε στην πλατεία Χρηματιστηρίου της Θεσσαλονίκης. Η περιοχή χαρακτηρίζεται έντονα από τη χρήση της, με τις παρηκμασμένες βιοτεχνίες να δίνουν τη θέση τους σε αρκετούς επαγγελματικούς χώρους, κυρίως νέων δημιουργών (καλλιτεχνών, αρχιτεκτόνων, σχεδιαστών) και τα βραδινά κέντρα να αλλάζουν ριζικά την όψη της τη νύχτα. Ο ιστορικός χαρακτήρας της περιοχής είναι καταφανής, καθώς η παλιά εβραϊκή συνοικία ξεπροβάλλει σε αποσπασματικά απομεινάρια μεταξύ των τυπικών συμπαγών πολυκατοικιών. Κτίρια όπως η Οθωμανική Τράπεζα, η Στοά Μαλακοπή και η οικία Αλλατίνη αποτελούν τα χαρακτηριστικότερα δείγματα μιας ιστορίας μπλεγμένης στον εξελισσόμενο αστικό ιστό.

Η Ελευθεροτεκτονική Στοά «Λόζις Βεριτάς» αποτελεί ένα τέτοιο απομεινάρι. Η απουσία του παλαιότερου όγκου του κτιρίου, που υπογραμμίζεται τόσο από το αυστηρό οριζόντιο όριο της όψης, όσο και από τα σόκορα των είκοσι εννέα μέτρων που το περιβάλλουν, οργανώνει μία αναπόφευκτη ανάγνωση του χώρου ως κενού. Επεκτείνοντας τη ματιά στο οικοδομικό τετράγωνο, αμέσως αναγνωρίζεται ένα κτίριο της ίδιας περιόδου, ύψους δεκατριών μέτρων. Το σύνολο αυτό αναπόφευκτα διαβάζεται ως ένα ενιαίο κενό στον συμπαγή αστικό ιστό.

STRUCTURES OF SUPPLEMENTATION: mutable constructions in an inactive shell

#Title: SENSING SPACES

#Students: Maria Kontopanteli, Dimitra Kordomenou 

#Supervisors: Nikos Kalogirou
#Year: 2015
#Course: Diploma Thesis
#School: School of Architecture AUTH

Thoughts on the void.

The element that makes the junction of Katholikon and Vilara streets to magnetize the look is that it is blatantly empty. Thirty three metres of a violently mutilated facade underline the absence of a structured volume. The volume that used to complement it, but also the volume that would complement the overwhelming building difference with the seven-storey neighbouring buildings.

We are located in the Exchange Square in Thessaloniki. The region is strongly characterized by its use, with the degenerate small industries giving way to several professional spaces, mostly of young creators (artists, architects, designers) and the evening centres radically changing the night sight. The historic character of the area is obvious, as the old Jewish district emerges in fragmentary remains between typical compact apartment buildings. Buildings such as the Ottoman Bank, the Malakopi Arcade and the Allatini House are the most characteristic samples of a history entangled in the evolving urban tissue.

http://www.archstudies.gr/2015/09/structures-of-supplementation-mutable.html#more

#Τίτλος: Μοναστήρι-Σπουδαστήριο στο Νησί Ιωαννίνων
#φοιτήτρια: Κούτλα Β.
#επιβλέποντες: Τσιράκη Σ.
#χρονολογία: 2014
#μάθημα: Διπλωματική εργασία  
#σχολή/τμήμα: Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΕΜΠ

Αφετηρία

Η παρούσα διπλωματική εργασία τιτλοφορείται «μοναστήρι-σπουδαστήριο στο Νησί Ιωαννίνων».  Αν και  λιτός, τούτος ο τίτλος που της δόθηκε συμπυκνώνει στο νόημα του μια ολόκληρη διαδρομή από σκέψεις, σχέσεις και αποφάσεις των οποίων το αντικείμενο  και ο τόπος μελέτης του συνδεόνται μεταξύ τους με σχέσεις ριζωματικές.

Το τρίπολο Γιάννενα-Λίμνη-Νησί

Να μιλάει  κανείς για το Νησί  σημαίνει , αναπόφευκτα, να μιλάει για τα Γιάννενα και τη λίμνη τους.  Τα τρία αυτά στοιχεία, μαζί και αναπόδραστα, επιδρούν στον τόπο και δημιουργούν τις συνθήκες κάτω από τις οποίες αναπτύσσεται η κοινωνία, η οικονομία και ο πολιτισμός. Τα Γιάννενα  με το Νησί αποτελούν τις πολιτείες  της ετερότητας και η Παμβώτιδα , «η τα πάντα τρέφουσα»  λίμνη, γίνεται η  έκφραση  της ανεμπόδιστης διαλεκτικής  τους,  που παίρνει διάσταση συμβολική.

#Title: Μonastery-Αrtisan workshop in the Island of Ioannina

#Students: Koutla V.

#Supervisors: Tsiraki S.

#Year: 2014

#Course: Diploma Thesis

#School: NTUA School of Architecture

Starting point

The present thesis is entitled “monastery-artisan workshop in the Island of Ioannina”. Although this given title may at first seem austere, it concentrates in its very core a whole network of thoughts, relations and decisions of which the subject and the place of intervention are deeply rooted to one another.

The tripole [Ioannina-Lake-Island]

Talking about the Island almost inevitably means talking about the city of Ioannina and its lake. These three elements, altogether, impinge upon the place and create the particular circumstances under which society, economy and culture are evolving through time. Ioannina and the Island form the cities of alterity, while Pamvotis ,“the feeding lake” in between, becomes the expression of the unhindered and, even symbolic, dialectics of the two places.

http://www.archstudies.gr/2015/06/blog-post_8.html#more

#Τίτλος: Ξύλινη Πολυκατοικία
#φοιτητής/ές: Σταθόπουλος Κ.
#επιβλέποντες: Παπαϊωάννου Τ.
#χρονολογία: 2012
#μάθημα: Διπλωματική εργασία  
#σχολή/τμήμα: Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΕΜΠ

Μέσα από τη συγκεκριμένη διπλωματική εργασία τίθενται κατά κύριο λόγο ζητήματα βιωσιμότητας της πόλης. Η πολυκατοικία ως βασική μονάδα σύνθεσης της πόλης παίζει ενεργό ρόλο στην τελική μορφή και υπόσταση της πόλης. Η κεντρική ιδέα, πάνω στην οποία συγκροτείται η σύνθεση, καθορίστηκε από την πρόθεση να σχεδιαστεί ένα κτίριο που να προτείνει ένα διαφορετικό μοντέλο κατοίκησης, η συγκατοίκηση και η λογική της μερικής αυτονομίας των προσωπικών χώρων είναι μία σύγχρονη τάση πάνω στην έννοια της κατοίκησης, η οποία πρέπει να βρει την έκφρασή της.  

Κυρίαρχο στοιχείο της λύσης αποτελέι το κεντρικό κλιμακοστάσιο το οποίο είναι ο πυρήνας της σύνθεσης, λειτουργεί βιοκλιματικά ως θερμοκήπιο το χειμώνα και ως ηλιακή καμινάδα το καλοκαίρι. Γύρω από το κλιμακοστάσιο αναπτύσσονται πέντε κατοικίες, τρεις σχετικά μεγάλες με αυτόνομα δωμάτια και δύο μικρές κατοικίες, για ζευγάρια. Εξ’ αρχής επιχειρείται μια πλοκή στην τομή και μια ροϊκότητα στους χώρους, με καθιστικά διπλού ύψους, τα οποία συνδέονται με κουζίνα, τραπεζαρία και ημιυπαίθριους χώρους εκτόνωσης. Τα δωμάτια λειτουργούν σχετικά αυτόνομα, με δικά τους λουτρά, ενώ για να ενισχυθεί η έννοια της συγκατοίκησης, βασικές, καθημερινές κινήσεις εξυπηρετούνται από το κεντρικό κλιμακοστάσιο. Στον έβδομο όροφο τοποθετείται μια κοινόχρηστη αίθουσα πολλαπλών χρήσεων με περιμετρική θέα στην πόλη. Στο υπόγειο, εκτός από τις μηχανολογικές εγκαταστάσεις και αποθήκες, τοποθετείται μία κοινόχρηστη αίθουσα γυμναστικής και ένα εργαστήριο, που έχουν πρόσβαση στην αυλή. Η αυλή σχηματίζεται από επίπεδα που ακολουθούν τη φυσική κλίση του εδάφους και αφήνουν τη δυνατότητα σε πιθανή, μελλοντική ενοποίηση των  διπλανών ακαλύπτων σε μία ενιαία αυλή.

#Title: Wooden apartment building

#Students: Stathopoulos K.

#Supervisors: Papaioannou T.

#Year: 2012

#Course: Diploma Thesis

#School: NTUA School of Architecture

This apartment building in Kesariani, made of natural materials, attempts to combine the social and environmental sustainability in the complicated urbanspace of Athens. A model of cohabitation is proposed; the private spaces are quasi autonomous and there is a variety of common spaces where the residents meet and interact with each other.

The central staircase plays an important role in the structure, acting like a greenhouse during the winter and like a thermal chimney during the summer. Additionally the roof protects the building from the extreme sun heat of the summer, like an umbrella.

The main target of this project, though, is the integration of the natural building techniques in the cityscape, in order to produce a multi storey building. The constructing system that has been used is a combination of CLT panels (Cross Laminated Timber,glulam and simple sawn timber components. The rest of the walls are made of compressed straw panels at the outside, and stabilised clay in the inside, with the technique of lath-and-plaster wall.

All the selected materials of this structure have significantly reduced embodied energy, they are recyclable and they manage to protect the inside of the building from the extreme changes of temperature and humidity of the outside. Thus they provide a pleasant and healthy living space, without wasting too much energy.

http://www.archstudies.gr/2015/05/mtrl50.html#more