Kαι μετά τι? Ένας οδηγός για νέους αρχιτέκτονες. Αικατερίνη Παπαδημητρίου
What’s next? A guide to an architectural career.
Και μετά τι? Ένας οδηγός για νέους αρχιτέκτονες.
Η στήλη “what’s next?” (Και μετά τι;) απευθύνεται στους φοιτητές και απόφοιτους αρχιτεκτονικών σχολών και γενικότερα νέων που δραστηριοποιούνται στο χώρο των δημιουργικών επαγγελμάτων (αρχιτεκτονική, design, φωτογραφία, illustration, κ.α). Σκοπός μας είναι να αναδείξουμε νέους αρχιτέκτονες και δημιουργούς, που εν μέσω κρίσης και παρά τις δυσκολίες, αποφάσισαν να «ακολουθήσουν το όνειρό τους» και κατάφεραν να επιτύχουν ο καθένας στον τομέα του. Πρόκειται για μια σειρά μικρών συνεντεύξεων-αφιερωμάτων σε ανθρώπους που κάνουν τώρα τα πρώτα τους βήματα, μας εμπνέουν, τους θαυμάζουμε και μας κάνουν να αισιοδοξούμε για το μέλλον του χώρου.
“What's Next?” is a thread addressing students and young professionals of creative orientation, such as architects, designers, photographers, illustrators etc. It aims to host interviews of young architects and creators that, despite of the difficulties imposed by the crisis, managed to pursue their dreams with success. “What's next?” will present a series of short panoramas about people taking their first inspiring steps, making us feel optimistic about what is yet to come.
H Αικατερίνη Παπαδημητρίου εργάζεται ως επιστημονικός συνεργάτης στο πανεπιστήμιο της Στουτγάρδης, Institute of Computational Design. Η έρευνά της σχετίζεται με ‘ινώδεις’ κατασκευές μέσω ρομποτικής υλοποίησης, τομέα με τον οποίο ασχολήθηκε κατά το μεταπτυχιακό που παρακολούθησε στο UCL, The Bartlett. Η εργασία της, FibroCity, απέσπασε το βραβείο Peter Cook το 2014.
Aikaterini Papadimitriou is currently working as a research associate at the University of Stuttgart, Institute of Computational Design. Her research relates to fibrous structures through robotic fabrication, sector that triggered her mind during her Master Studies at UCL, The Bartlett. Her project, FibroCity, got the Peter Cook Prize on 2014.
#1 Πες μας λίγα λόγια για το αρχιτεκτονικό σου υπόβαθρο;
Οι σπουδές μου στην αρχιτεκτονική ξεκίνησαν από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, από όπου αποφοίτησα το 2012. Στόχος κατά τη διάρκεια των σπουδών μου ήταν η συλλογή εμπειριών, μαθαίνοντας ξένες γλώσσες, παρακολουθώντας διαλέξεις και εργαστήρια, συμμετέχοντας σε διαγωνισμούς και ταξιδεύοντας. Ήρθα σε επαφή με διαφορετικά προγράμματα σπουδών αλλά και διαφορετικές προσεγγίσης της αρχιτεκτονικής τόσο μέσα από το πρόγραμμα Erasmus, στo UCL (Université catholique de Louvain) στις Βρυξέλλες, όσο και στο ΜΙΤ, Βοστόνη, στο πλαίσιο του EduTrip. Η διπλωματική μου εργασία, ΕsCave, σε συνεργασία με τον Δημήτρη Καψάλη και υπό την επίβλεψη του καθηγητή μας κ. Γ. Παπακώστα, βρέθηκε στη European Landscape Biennial, International Exhibition, University Projects και διακρίθηκε μετέπειτα (διαγωνισμός της πλατφόρμας ArchMedium). Μετά την αποφοίτησή μου, σε συνεργασία με τον κ. Παπακώστα και το Hyperwerk - Insitute of PostIndustrial Design, στη Βασιλεία, αναπτύξαμε το project EnterViews on Crisis. Ταυτόχρονα, εργάστηκα για το γραφείο των κ. Νικιφορίδη και Cuomo στη Θεσσαλονίκη, σε έργα διαφορετικής κλίμακας. Το 2013 με "κέρδισε" το Λονδίνο και για τη συνέχεια των σπουδών μου βρέθηκα στο UCL, στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα March GAD (πλέον Worderlab) μέρος του προγράμματος B-Pro. Οι Alisa Andrasek, Daghan Cam, και Mario Carpo συνετέλεσαν στην επιτυχία του project FibroCity, και στην αναγνώρισή του με την απονομή του Βραβείου Peter Cook από τον ίδιο Peter Cook. Η συνέχεια γράφεται στη Στουτγάρδη από το καλοκαίρι του 2015, ως επιστημονικός συνεργάτης και υποψήφια διδακτορική φοιτήτρια, στο Institute of Computational Design, με επιβλέπον τον Prof. Achim Menges. Στην παρούσα φάση, η έρευνά μου σχετίζεται με γενετικούς αλγορίθμους, ινώδης κατασκευές και ρομποτική υλοποίησή τους. Η διεύρυνση της αντίληψης της πραγματικότητας μέσα από διαφορετικά εναύσματα δημιουργεί τελικώς μια πιο ολοκληρωμένη θεώρηση για την αρχιτεκτονική από τον τομέα της έρευνας έως την "απτή" αρχιτεκτονική.
Describe your architectural background with a few words.
My architectural studies began at the Aristotle University of Thessaloniki from which I graduated on 2012. My aim during my studies was to collect experiences through learning foreign languages, attending lectures and workshops but also through travelling. I got to know different educational systems and architectural approaches during my Erasmus studies at UCL(universite Catholique de Louvain) in Brussels, as well as during my visit at MIT (EduTrip). My Diploma Thesis, EsCave, in collaboration with Dimitris Kapsalis and Prof. Papakostas George, managed to get in the European Landscape Biennial International Exhibition, University Projects and simultaneously got shortlisted at the OBA12 ArchMedium Competition. After my graduation, in collaboration with Prof. Papakostas and the Hyperwerk – Institute of Postindustrial Design, in Basel, we developed the project EnterViews on Crisis. During the same period, I was working for Mr Nikiforidis and Mr Cuomo at Thessaloniki on various-scale projects. London was the next step in 2013, where I attended in UCL the March GAD program, currently called WonderLab, part of the B-Pro initiative. Alisa Andrasek, Daghan Cam, Mario Carpo, are only few of the people who contributed on FibroCity’s success, and its recognition with the Peter Cook Award for outstanding work, from Peter Cook himself. Next chapter starts at the University of Stuttgart, on summer 2015, where I currently work as a research associate and doctoral candidate, at the Institute of Computational Design, having Prof. Achim Menges as supervisor. My research deals with genetic algorithms, fibrous formations and robotic fabrication. Expanding the perception of reality through diverse type of triggers creates a more complete idea of what architecture is in terms of both reality and research.
Speculative
Design
FibroCity,
Thesis Project, 2014,UCL The Bartlett, London.
Collaboration with Castro E.,
Komar M., Yao Y.
EsCave· Northern
lights Observatory
Rovaniemi,
Finland,2012 – Diploma Project AUTH 2012, Collaboration with Kapsalis D.
#2 Ποιό ήταν το επόμενο βήμα μετά το πτυχίο και πώς κατέληξες στη συγκεκριμένη επιλογή; Πες μας λίγα λόγια γι’ αυτό.
Μετά την αποφοίτησή μου επέλεξα να δαπανήσω λίγο χρόνο ώστε να διερευνήσω καλύτερα τις επιλογές μου. Ένιωθα πως δεν είχα απαντήσει σε πολλά απο τα ερωτήματα που με απασχολούσαν γύρω απο την αρχιτεκτονική, αν και μεταξύ μας, δεν πιστεύω ότι ποτέ μπορεί κανείς να απαντήσει πλήρως, ειδικά σε ότι αφορά την έρευνα. Πάντα σκεφτόμουν το επάγγελμά μας σαν επάγγελμα δύο ταχυτήτων. Από τη μια την αρχιτεκτονική όπως τη βιώνουμε, προϊόντα, κτίρια, πόλεις. Θεωρώ τους αρχιτέκτονες σκηνογράφους των πόλεων, και της ζωής των ανθρώπων. Από την άλλη η αρχιτεκτονική έρευνα που στοχεύει το ακατόρθωτο, νέες τεχνολογίες, νέα υλικά, νέες μορφές και πολλές ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις. Έρευνα που εξερευνά και ανακαλύπτει. Στο πλαίσιο αυτό, ο και(ε)νός μου χρόνος που δεν ήταν εν τέλει και τόσο κενός, αποδείχτηκε η καλύτερη ευκαιρία για να συνεργαστώ στο EnterViews on Crisis, με τους Σωτήρη Μπαχτσετζή, Λυδία Χατζηιακώβου, Χρίστο Σαββίδη (ArtBoX) κα. Ένα πρότζεκτ περισσότερο θεωρητικό και όχι σχεδιαστικό ναι μεν, αλλά που έφερε την αρχιτεκτονική, τις απόψεις περί κρίσης και τη ζωή στην πόλη σε επικοινωνία και τελικώς σε μια ισορροπία ώστε να δημιουργήθουν εν τέλη ευκαιρίες. Ταυτόχρονα εργάστηκα στο πλευρό των κ. Νικιφορίδη και κ. Cuomo, από όπου μπόρεσα στην πράξη να εφαρμόσω τις θεωρίες και τις τεχνικές που διδασκόμουν τόσο καιρό καθώς και να δω ορισμένα απο τα έργα να πραγματοποιούνται -σε ορισμένο βαθμό. Παράλληλα δούλεψα σε διαγωνισμούς ως εγγεγραμμένη αρχιτέκτονας στο Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος και ολοκλήρωσα την αίτησή μου για το μεταπτυχιακό πρόγραμμα στο Λονδίνο. Το αναμφισβήτητα αναγνωρισμένο όνομα του πανεπιστημίου, το ίδιο το πρόγραμμα του μεταπτυχιακού, αλλά και το Λονδίνο -όντας μητρόπολή- σε συνδυασμό με τον ενθουσιασμό μου να γνωρίσω από κοντά τον τρόπο ζωής και δουλειάς ακόμη ενός τόπου με ενθουσίαζαν!
After your graduation, how did you make up your mind on your next step it? What was it about?
Right after my graduation I decided to take some time off in order to investigate on my choices. I was already aware that I was not done with all that I wanted to know on the architectural territory, thought I believe that it's quiet difficult to answer and end up this continuous learning process. I always believed that our profession holds two speeds. From one hand, architecture as we perceive in everyday life, products, buildings, cities. My perception about architecture is that architects are the directors- scenographers of people’s lives. On the other hand, there is the architectural research. Research that aims towards the impossible, through out new technologies, new materials, new morphologies and interesting approaches. Research that invents. In that spectrum, my ‘gap’ year was much more fruitful than I thought, and it turned to be the best opportunity for me. I collaborated at the project EnterViews on Crisis with S. Bahtsetzis, L. Chatziiakovou, C. Savvidis etc. Aproject more theoretical rather than a design project, but it was getting together the architectural perception, thoughts about crisis and life in the city all in an equilibrium, in order to create options out of critical situations. In the same period I had the chance to work with mr, Nikiforidis and Mr Cuomo, managing to implement theories and techniques I was taught and watching those becoming a reality. Simultaneously, I was individually taking part in competitions, being registered at the Technical Chamber of Greece and filled my application for March GAD in London. Not only the reputation of the university, the program itself, but London as a metropolitan city as well, along with my enthusiasm to experience the type of life and working conditions of another place was making me being sure for my decision.
Pools of
Thermaikos,
Nikiforidis
Cuomo Office
Pharmacy,
Online
Competition 2013
#3 Τι δυσκολίες αντιμετώπισες και τι ευκαιρίες είχες βάσει αυτών των επιλογών σου;
Κάθε αλλαγή εμπεριέχει το στοιχείο του κινδύνου, ένα ρίσκο που καλείσαι να πάρεις και να αντιμετωπίσεις τις επιπτώσεις του. Πιστεύω ότι είναι στην προσωπικότητα του καθενός το πως αντιδρά! Προσωπικά προτιμώ να αντιμετωπίζω τις προκλήσεις με αισιοδοξία και σαν ευκαιρίες για να ενδυναμωθώ εγώ ή ίδια. Οι δυσκολίες και οι ευκαιρίες, που αντιμετώπισα είχαν να κάνουν κυρίως με το στοιχείο του ανθρώπινου παράγοντα. Βρίσκω εξαιρετικά δύσκολο να είσαι μακριά από άτομα που αγαπάς και από γεγονότα στις ζωές τους. Ευτυχώς σε αυτό η τεχνολογία βοηθά πολύ καθώς η επικοινωνία μπορεί να είναι άμεση και τα αεροπορικά δρομολόγια συχνά! Σαφώς και αυτή η παράμετρος αποτελεί απο μόνη της μια δύσκολη συνθήκη, ωστόσο οφείλουμε να προσαρμοζόμαστε στα νέα δεδομένα -ότι και να σημαίνει αυτό-(Ευκαιρίες για περισσότερα ταξίδια!). Από την άλλη είχα την ευκαιρία να γνωρίσω εξαιρετικά άτομα στην πορεία τον μετακινήσεων μου από χώρα σε χώρα. Ανάλογα με τη σχέση που αναπτύσσεται με τον κάθε άνθρωπο μπορείς να έχεις από (τουλάχιστον) ένα σπίτι σε κάθε ήπειρο(!), συνεργασίες που μπορεί να οδηγήσουν σε βραβεία, φιλίες για μια ζωή ή και απλά μια ιδέα για το επόμενό σου βήμα. Απολαύστε το!
What were the difficulties you encountered and the opportunities that came along with your choices?
Every change embeds an element of danger, a risk that you are called to get and confront its effects. I strongly believe that the personality of each individual defines how he-she reacts. Personally, I prefer to confront any type of challenge with optimism and as an opportunity for “self-empowerment”. Both, difficulties and opportunities that I encounter(ed) deal with the human factor. I find it extremely difficult being away from people that you love, and be absent on important events of their lives. We are lucky enough that technology helps a lot, since communication can be instant, as well as air services increase rapidly. I know that, it will never be the same, but adjusting to the new facts can be actually fun! On the other hand, due to this ever changing home place situation that I am lately, I managed to meet exceptionally great people. Depending on the relationship that is getting developed, you can end up having (at least) a home in every continent, collaborations that lead to prizes, lifelong friendships or just a cool idea for your next step/ project! Enjoy it!
Simulation
·understanding Fibres
FibroCity,
Thesis Project, 2014,UCL The Bartlett, London
Collaboration with Castro E.,
Komar M., Yao Y.
Fabrication
Diagram
FibroCity,
Thesis Project, 2014,UCL The Bartlett, London
Collaboration with Castro E.,
Komar M., Yao Y.
#4 Με τι ασχολείσαι σήμερα και πώς θεωρείς πως συνδέεται με την ως τώρα πορεία σου; Πόσο ικανοποιημένος είσαι από αυτό και πόσο κοντά πλησιάζει σε αυτό που φανταζόσουν ως αρχιτεκτονικό έργο;
Από τον Ιούνιο μετακόμισα στη Γερμανια, όπου είμαι επιστημονικός συνεργάτης και υποψήφια διδακτορική φοιτήτρια στο Institute of Computational Design,University of Stuttgart. Τόσο η διδακτορική διατριβή όσο και τα έργα για τα οποία δουλεύω αυτό το διάστημα σχετίζονται με τις ινώδεις κατασκευές και ρομποτικές εφαρμογές σε επίπεδο αρχιτεκτονικής. Η αρχή έγινε μέσω του μεταπτυχιακού προγράμματος στο Λονδίνο. Τότε γνώρισα τη δουλειά του ινστιτούτου ουσιαστικά, η οποία ήταν άμεσα συνυφασμένη με το FibroCity.Το ένα έφερε το άλλο δηλαδή, μέσα από κάποιες κριτικές και δημοσιεύσεις. Δεν είχα κάνει κάποιο συγκεκριμένο πλάνο για να βρεθώ εδώ που είμαι τώρα. Σίγουρα είχα σκεφτεί στο παρελθόν την ιδέα του διδακτορικού, αλλά σίγουρα όχι τόσο σύντομα! Η επιλογή μου αυτή σαφώς και ευνοεί και κάποιες σκέψεις που υπάρχουν για το μέλλον, οπότε(..!). Αν και δεν θα ήθελα να παραμερίσω τα σχέδια για τις μελλοντικές μου κινήσεις, ο φόρτος εργασίας αυτή τη στιγμή είναι πολύ μεγάλος και το απαιτεί. Ωστόσο και αυτή η ‘δυσκολία’ σίγουρα αποτελεί τμήμα μιας ευκαιρίας που αναδύεται. Επίσης προσπαθώ πάντα να διαβάζω και να γράφω σχετικά με τη δουλειά μου. Παράλληλα, σκοπός μου είναι να συνεχίσω να εξελίσσομαι όχι μόνο στην έρευνα αλλά και στην πιο "καθημερινή" αρχιτεκτονική. Για το λόγο αυτό, συμμετέχω σε διαγωνισμούς διαφορετικής κλίμακας και στην πορεία αναπτύσσω πολλές εξωτερικές συνεργασίες για τα εκάστοτε έργα. Τολμώ να πω πως είμαι πολύ ευχαριστημένη με την έως τώρα πορεία μου! Με γεμίζει αυτό που κάνω, και υπάρχουν πολλές ιδέες, γεγονός που μόνο θετικά συναισθήματα δημιουργεί. Το γεγονός ότι βρίσκομαι σε ένα ακαδημαϊκό περιβάλλον με έντονο το χαρακτήρα της καινοτομίας, θεωρώ ότι συνεισφέρει στην αντίληψη που αναδημιουργώ για την αρχιτεκτονική πραγματικότητα (και μη).
What is your current occupation and in what way is it an asset to your professional life? Is it close to what you imagined architectural practice to be?
Since June I moved in Germany, where I am working as a research associate being a doctoral candidate at the Institute of Computational Design, University of Stuttgart. My research and the projects I am proceeding with relate to fibrous formations and robotics towards a new architectural reality. The starting point of this sector in my architectural life, was last year, during my Master program at the Bartlett. Then is when I came across to ICD’s work, which influenced, on some way, FibroCity project. One leads to another, especially through some critics and publications. I have not been under a specific plan to get here, where I am today. It just happened· of course the idea of a PhD at some point was there, but definitely not so soon! Since, it seemed that this though, is following some future plans, I accepted very happily the new reality! Those for now are quite left behind, but definitely this is a part of new arising opportunities. Now, I try to study and write (really helpful for a PhD), about my work. At the same time, I want to keep in touch with the everyday architecture. For this reason I take part in competitions of different scales, and develop collaborations for individual projects. So far, I am very happy for my choices. All I am doing fulfils me, and since there are a lot of ideas for the future, only positive emotions arise. Being in an academic environment with a strong character of innovation, contributes to the regeneration of my personal perception of architectural potentials.
#5 Τι θα συμβούλευες κάποιον που θέλει να ακολουθήσει τα βήματά σου;
Ο κάθε ένας χαράζει μια διαφορετική πορεία! Μια πορεία που εξαρτάται από τα όνειρα, τις ευκαιρίες που έχει ή καλύτερα τις ευκαιρίες που δημιουργεί! Η δική μου συμβουλή είναι να είναι με τα μάτια ανοικτά, να παρασύρεται από όσα προκύπτουν. Να γνωρίζει νέα μέρη, ανθρώπους και να σκέφτεται πως κάθε τι θα μπορούσε να είναι το επόμενό βήμα. Ένα βήμα που οπωσδήποτε θέλει κάποιο σχεδιασμό, αλλά όλα είναι εφικτά. Να μη προβληματίζεται από τη γλώσσα ή το μέρος. Να αφήνει τον ίδιο του τον εαυτό να τον εκπλήσσει! Να ξέρει πως η τεχνολογία είναι με το μέρος του. Να συζητά και να μοιράζεται τις ιδέες και τα πλάνα που έχει. Οι ιδέες όταν μοιράζονται πολλαπλασιάζονται. Να επιδιώκει τη συναναστροφή με δημιουργικά άτομα και να παρακολουθεί τις εξελίξεις. Να έχει υπομονή και επιμονή! Να συμμετέχει σε ότι μπορεί και να δικτυώνεται! Τέλος, να απολαμβάνει την πορεία που κάνει! Εξάλλου, το επάγγελμά μας έχει από μόνο του πολλές εκφάνσεις, και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να το εκμεταλλευτούμε!
What piece of advice would you give to someone that would like to follow your steps?
Each of us carves one’s own path. A route which depends on the dreams, on the chances that one has, or those that one has to create. My personal advice is keeping eyes wide open, let yourself get drifted from what arises! Get to know places, people and think everything as it is an opportunity! An opportunity that needs planning, but nothing is impossible! Not having too much concerns of the language or the place one might be! Let one’s self surprise him/her! To be aware that technology is, and will always be, a supporter! To discuss and share ideas and future plans! When ideas get shared they multiply! To pursue being surrounded by creative spirits! Be patient and persistent! Last but not least, enjoy your choices! After all our profession interprets in many facets, and the only thing we can do is to seize it!
Από τον Ιούνιο μετακόμισα στη Γερμανια, όπου είμαι επιστημονικός συνεργάτης και υποψήφια διδακτορική φοιτήτρια στο Institute of Computational Design,University of Stuttgart. Τόσο η διδακτορική διατριβή όσο και τα έργα για τα οποία δουλεύω αυτό το διάστημα σχετίζονται με τις ινώδεις κατασκευές και ρομποτικές εφαρμογές σε επίπεδο αρχιτεκτονικής. Η αρχή έγινε μέσω του μεταπτυχιακού προγράμματος στο Λονδίνο. Τότε γνώρισα τη δουλειά του ινστιτούτου ουσιαστικά, η οποία ήταν άμεσα συνυφασμένη με το FibroCity.Το ένα έφερε το άλλο δηλαδή, μέσα από κάποιες κριτικές και δημοσιεύσεις. Δεν είχα κάνει κάποιο συγκεκριμένο πλάνο για να βρεθώ εδώ που είμαι τώρα. Σίγουρα είχα σκεφτεί στο παρελθόν την ιδέα του διδακτορικού, αλλά σίγουρα όχι τόσο σύντομα! Η επιλογή μου αυτή σαφώς και ευνοεί και κάποιες σκέψεις που υπάρχουν για το μέλλον, οπότε(..!). Αν και δεν θα ήθελα να παραμερίσω τα σχέδια για τις μελλοντικές μου κινήσεις, ο φόρτος εργασίας αυτή τη στιγμή είναι πολύ μεγάλος και το απαιτεί. Ωστόσο και αυτή η ‘δυσκολία’ σίγουρα αποτελεί τμήμα μιας ευκαιρίας που αναδύεται. Επίσης προσπαθώ πάντα να διαβάζω και να γράφω σχετικά με τη δουλειά μου. Παράλληλα, σκοπός μου είναι να συνεχίσω να εξελίσσομαι όχι μόνο στην έρευνα αλλά και στην πιο "καθημερινή" αρχιτεκτονική. Για το λόγο αυτό, συμμετέχω σε διαγωνισμούς διαφορετικής κλίμακας και στην πορεία αναπτύσσω πολλές εξωτερικές συνεργασίες για τα εκάστοτε έργα. Τολμώ να πω πως είμαι πολύ ευχαριστημένη με την έως τώρα πορεία μου! Με γεμίζει αυτό που κάνω, και υπάρχουν πολλές ιδέες, γεγονός που μόνο θετικά συναισθήματα δημιουργεί. Το γεγονός ότι βρίσκομαι σε ένα ακαδημαϊκό περιβάλλον με έντονο το χαρακτήρα της καινοτομίας, θεωρώ ότι συνεισφέρει στην αντίληψη που αναδημιουργώ για την αρχιτεκτονική πραγματικότητα (και μη).
Installation B
Pro Show 2014 Sneak Peak
FibroCity,
Thesis Project, 2014,UCL The Bartlett, London
Collaboration with Castro E.,
Komar M., Yao Y.
Enterviews on Crisis : http://www.enterviewsoncrisis.org/
LinkedIn: https://uk.linkedin.com/in/aikapapad
Issuu: http://issuu.com/pap_kat
No comments :
Post a Comment