#Τίτλος: The Line of Fire
#φοιτητής/ές: Λεβεντάκη Μ., Μιχαλοπούλου Ε.
#χρονολογία: 2015
#διαγωνισμός: 1ο βραβείο στο διεθνή διαγωνισμό INNATUR 4”, Opengap
#σχολή/τμήμα: Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών,Ε.Μ.Π
ΕΙΣΑΓΩΓΗ/
[Στα Χιττικά <parna> σημαίνει καταφύγιο.]
Η Πάρνηθα είναι ένα πυκνοφυτεμένο βουνό, στα βόρεια της
Αθήνας, με το ύψος της να αγγίζει τα 1.413 μέτρα, πάνω από το επίπεδο της
θάλασσας.
Το μεγαλύτερο μέρος του βουνού έχει ανακηρυχτεί Εθνικό
Πάρκο και είναι προστατευόμενος δρυμός για την άγρια ζωή. Το βουνό ήταν για
αιώνες δημοφιλής προορισμός για περιπατητικές διαδρομές τόσο για τους
Αθηναίους, όσο και για φυσιοδίφες από όλη την Ελλάδα, μέχρι την 26η Ιουνίου του 2007,
όταν η φωτιά ξεκίνησε από έναν πυλώνα παροχής ηλεκτρικού ρεύματος και κατέληξε
να καταστρέψει τη μισή έκταση της προστατευόμενης περιοχής του βουνού. Στη
συνέχεια, ο δήμος της Αθήνας δήλωσε την περιοχή αναδασωτέα και τριπλασίασε την
έκταση της προστατευόμενης περιοχής.
ΙΔΕΑ/
Μετά τη φωτιά του 2007,το βλέμμα αντικρίζει δύο αντικρουόμενα τοπία στην Πάρνηθα.
Ένα καμένο και ξερό, και ένα άθικτο, να στέκεται όρθιο γεμάτο ζωή, σαν η φωτιά
να μη συνέβη ποτέ. Σε πολλές περιοχές η διαφορά είναι τόσο έντονη, ώστε
αποκαλύπτεται ξεκάθαρα το σχεδόν γραμμικό ίχνος όπου σταμάτησε η φωτιά. Εκεί,
υπάρχει ένα όριο το οποίο ονομάζουμε
η «γραμμή της φωτιάς». Κατεβαίνοντας
κατά μήκος της γραμμής, ο περιπατητής μπορεί να έχει ταυτόχρονα μπροστά του τις
δύο αντικρουόμενες θέες. Στα δεξιά, τη θέα του δάσους και στα αριστερά τη θέα
της καμένης γης. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτές οι εικόνες παρουσιάζουν τις δύο εκδοχές του μέλλοντος της Πάρνηθας.
Το επιθυμητό, πράσινο μέλλον, και το μέλλον που είναι το πιθανότερο να συμβεί,
αν άμεσα δε ληφθεί δράση. Η Πάρνηθα θα είναι από εδώ και μπρος ένα
μεταβαλλόμενο τοπίο και προφανώς, βρισκόμαστε στο σημείο καμπής της πορείας της.
Όποιες δράσεις πραγματοποιήσουμε τώρα θα είναι κρίσιμες για το μέλλον.
Έτσι, η «γραμμή της φωτιάς», γίνεται το ιδανικό σημείο για το κέντρο
περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης. Ένα κτίριο το οποίο χειριζόμαστε σαν μία διαδικασία μύησης μέσα στο δάσος. Το
παρόν βιώνεται, ο τρόπος αλλαγής του παρουσιάζεται και το μελλοντικό αποτέλεσμα
υπονοείται.Η γραμμή της φωτιάς αποτελείται από δύο παράλληλους τοίχους,
φτιαγμένους από καθρέφτη διπλής όψης. Κάθε ένας από αυτούς τους τοίχους, εξωτερικά
φαίνεται σαν καθρέφτης και εσωτερικά σαν διάφανο γυάλινο πέτασμα.
Μέσα στη γραμμή της φωτιάς, περικλείονται όλες οι
λειτουργίες του κτιρίου. Εννιά διαφορετικά επίπεδα συνδυάζονται ώστε να
εξομοιώσουν την κατάβαση στο φυσικό έδαφος. Η συνολική υψομετρική διαφορά των
28 μέτρων και η διαφάνεια του καθρέφτη διπλής όψης στο εσωτερικό, καθιστούν
δυνατή τη συνύπαρξη εξωτερικών δραστηριοτήτων και εσωτερικών πανοραμικών
θεάσεων της Πάρνηθας. Η καρδιά του κτιρίου βρίσκεται στο γραμμικό χώρο της
έκθεσης. Εκεί, η γραμμή της φωτιάς γίνεται η «γραμμή της ζωής», μέσα από την απεικόνιση της διαδικασίας της
αναδάσωσης, βήμα προς βήμα, καθώς επίσης και των ενεργειών που απαιτούνται
κατόπιν για τη συντήρηση του δάσους. Η διαδικασία στοχεύει στο να πείσει τον
επισκέπτη να λάβει δράση άμεσα, να συμμετάσχει στις εκστρατείες αναδάσωσης που
εκκινούνται από το κέντρο, και να κατορθώσει ο ίδιος να καθορίσει τη μελλοντική
εικόνα της Πάρνηθας.
Εξωτερικά της γραμμής της φωτιάς, ο χώρος της έκθεσης
χωρίζεται σε δύο δωμάτια, ένα σε κάθε πλευρά της γραμμής. Τα δωμάτια
σχεδιάζονται, έτσι ώστε να δημιουργούν δύο
ψευδαισθήσεις, καθεμία από τις οποίες παρουσιάζει μία από τις εκδοχές του
μέλλοντος της Πάρνηθας. Ο επισκέπτης
περπατάει είτε μέσα στο κατεστραμμένο δάσος (το «Δωμάτιο των Καμένων»), είτε μέσα σε ένα καταπράσινο δάσος (το «Δωμάτιο του Δάσους»). Η ψευδαίσθηση
του διαφορετικού περιβάλλοντος καθίσταται δυνατή μέσω του αντικατοπτρισμού κάθε
εικόνας στον καθρέφτη διπλής όψης. Η πρόθεση είναι να τονιστεί πόσο σημαντική
είναι η αλλαγή στην Πάρνηθα, αλλαγή που ξεκινάει από κάθε έναν από εμάς, όταν
φερόμαστε στη φύση με εκτίμηση και σεβασμό. Τα κατεστραμμένα φυσικά τοπία είναι
αποτέλεσμα ανθρώπινης παρέμβασης. Αλλά χάρη στην ανθρώπινη δράση, μπορούν να
αναγεννηθούν. Εάν οι προσπάθειές μας είναι επιτυχημένες, μετά από 100 και
παραπάνω χρόνια, η Πάρνηθα θα μπορούσε να ξαναγίνει ένα ζωντανό δάσος , με το
κτίριο να στέκεται, σαν ενθύμηση των κινδύνων που αντιμετώπισε κάποια στιγμή το
δάσος.
#students: Leventaki M., Michalopoulou E.
#year: 2015
#competition: 1st prize Competition INNATUR 4”, Opengap
#school: NTUA School of Architecture
INTRO/
[Hittite
<parna> means abode, the shelter of life.]
Parnitha is a densely
forested mountain range north of Athens, the capital of Greece, with an
elevation of 1.413 meters above sea level.
Much of the mountain
is designated a National Park, and is a protected habitat for wildfowl. The
mountain was for centuries a popular hiking destination for the Athenians as
well as naturalists all over Greece. Until the 26th of June in 2007, when a
fire started from a pillar of electricity supply and ended in destroying half
of the protected area in Parnitha. The county of Attica has declared the area
open for reforestation, and has tripled the extent of the protected area.
CONCEPT/
The eye meets two contrasting landscapes
after the fire of 2007. One burnt and lifeless. And one standing full of life,
like fire never happened. In many areas, this contrast is so sharp that reveals
a linear track of where the fire stopped burning. There, a limit exists, which we name “the
line of fire”. Descending, along the line of fire, one can have
simultaneously two opposite views. On the right, the view of the forest, and on
the left, the view of the burnt. We could say that these views present two versions of the future in
Parnitha. The desirable, green future and the one most likely to happen, if
people stay without action. It is clear that Parnitha will be, for the time on,
a changing landscape. Apparently, we find ourselves on a turning point. The
actions we make now are absolutely critical for the future.
As a result, the line
of fire becomes the ideal spot for an interpretation centre. A building that we
handle as a procedure of initiation
into the forest. The present is witnessed, the way of changing it is indicated,
and the resulted future is hinted. The line of fire consists of two parallel
walls, each one made of two-way mirrors. Thanks to this material, each wall has
an outward reflective and an interior transparent appearance.
Inside the line of
fire, all the functions of the building take place. Nine different levels are
combined in a way that simulates the descent of the physical ground. A total
altitude difference of 28 meters and the interior transparency of the two-way
mirror, make the coexistence of outdoor activities and indoor panoramic views
of Parnitha feasible. The heart of the building is located in the linear part
of the exhibition space. There, the line of fire becomes “the line of life”, through a demonstration of the procedure of
reforestation step by step and the actions needed afterwards for the
conservation of the forest. This procedure aims to persuade people to take
action immediately, participate in the reforestation projects starting here,
and be able to define the future image of Parnitha.
Outside the line of
fire, the exhibition space is separated into two rooms, on either sides of the
line. The rooms are designed in a way to create two illusions, each one presenting a different version of Parnitha.
The visitor walks either through the burnt forest (the “burnt room”) or through the green forest (the “green room”). The illusion of different surroundings is feasible
through the reflection of each view on the two-way mirror. The intention is to
emphasize on how crucial change is in Parnitha, starting from the change in
each one of us, when we treat nature with appreciation and respect. In any
case, destroyed landscapes are a result of human action. But again thanks to
human action, these can be reborn. And if our efforts are successful, after 100
and more years, Parnitha could be again a vivid forest, with the building still
standing, as a reminder of the dangers forest faces every day.
No comments :
Post a Comment