Σχεδιασμός Πολυκατοικίας

#θέμα:Σχεδιασμός Πολυκατοικίας

#φοιτητές: Βασίλης Παπαλεξόπουλος
#χρονολογία: 2008-2009

#μάθημα: 2Σ1 10 Κατοικία

#σχολή/τμήμα: τμήμα Αρχιτεκτονικής, Πολυτεχνική σχολή Α.Π.Θ.

 

Στην προσπάθεια οργάνωσης ενός νέου τρόπου συλλογικής κατοικίας όπου κάθε κάτοικος ή οικογένεια στο κτίριο θα στέκεται αυτόνομα σε αυτό ενώ παράλληλα θα διατηρείται και η συνοχή της ομάδας που αποτελούν οι ένοικοι στο σύνολό τους ακολουθήθηκαν τα εξής βήματα. Αρχικά, ερευνήθηκε η κυρίαρχη τάση με την τυπική κάτοψη ορόφου που επαναλαμβάνεται ανάλογα με τις απαιτήσεις της κάθε περίπτωσης και την εκάστοτε νομοθεσία. Η μοναδικότητα που απολαμβάνει ο κάθε ένοικος της σύγχρονης πολυκατοικίας είναι σημειακή, θα μπορούσαμε να πούμε, καθώς καταλαμβάνει χώρο που θυμίζει σημείο πάνω σε ένα κάνναβο που εξελίσσεται σε τρεις διαστάσεις. Συνεπώς, στην συνέχεια, ζήτημα ήταν η κατάργηση αυτού του καννάβου και η αντίληψη του κάθε διαμερίσματος ως σημείο ελεύθερο στον χώρο της επέμβασης. Έτσι, τονίζεται η επιθυμητή αυτονομία της κάθε μονάδας κατοίκισης αλλά και το σύνολο ολόκληρο συντάσσεται και οργανώνεται με σχέσεις διαφορετικές από τα άλλα γύρω του, αποκτώντας και αυτό μία ξεχωριστή υπόσταση στον χώρο της πόλης. Τέλος, σημαντικό ήταν η διαμόρφωση του χώρου που καταλαμβάνουν αυτές οι σχέσεις. Οι κοινόχρηστοι χώροι της πολυκατοικίας, λοιπόν, ήταν αυτοί που θα όριζαν ξανά την συνοχή της συλλογικότητας των κατοίκων. Γι' αυτό και αντιμετωπίσθηκαν ως χώροι συνάντησης πέρα από χώροι κατακόρυφης κίνησης. Χρησιμοποιήθηκαν μεγάλα πλατώματα που συναντούν τα διαμερίσματα σε ενδιάμεσες θέσεις και τα οποία διαμορφώθηκαν με τρόπο τέτοιο ώστε να προωθούν την ανάπτυξη σχέσεων μεταξύ των ενοίκων. 

While attempting to organize a new type of collective home, where each resident or family in the building will stand independently in it, but simultaneously preserving the cohesion of the group of the tenants as a whole, I followed the steps below. Initially, I investigated the mainstream with the typical floor plan that is repeated according to the requirements of each case and the relevant legislation. One could say that the uniqueness each resident enjoys while living in a cotemporary block is pointwise as he occupies space that resembles a single point on a grid that evolves in three dimensions. Subsequently the next matter was the canceling of this grid and the perception of each compartment as a free spot in the considered field. So, the desired autonomy of each dwelling unit is highlighted and the whole gets written and organized under relationships that differ from other blocks around it, acquiring a special status in the area of ​​the city. Finally, important was the development of space occupied by these relations. The public areas of the building were those who would define the consistency of collegiality of the residents. So they were treated as meeting places, across spaces that allow vertical motion. I used large flat surfaces that meet the apartments in intermediate positions and are formed in such a way, as to promote the development of relations between the tenants.