Building the canvas

#τίτλος: Χτί-ζ(ω)ντας τον καμβά / Επαναπροσδιορίζοντας τη σχέση της ζωγραφικής με την αρχιτεκτονική τις περιόδους του Νεοκλασικισού, του Μπάουχάους και του Μεταμοντερνισμού
#φοιτήτριες: Βιλλώτη Λία, Τορναζάκη Αλίκη-Ιωάννα
#επιβλέπουσα: Χατζηνικολάου Ελένη
#χρονολογία: Ιούνιος 2017
#μάθημα: Ερευνητική εργασία
#σχολή: Πανεπιστήμιο Νεάπολις Πάφου

Σκοπός αυτής της εργασίας αυτής είναι η διερεύνηση της σχέσης(τεχνικές, συνθετικά και εννοιολογικά εργαλεία, πολιτικοκοινωνικό υπόβαθρο) του παραγόμενου έργου στη ζωγραφική και την αρχιτεκτονική κατά τις περιόδους του Νεοκλασικισμού, του Μπάουχαους και του Μεταμοντέρνου. 

Κάθε τέχνη διαθέτει μία ιδιαίτερη, δική της γλώσσα μέσω της οποίας επικοινωνεί και ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες. Για παράδειγμα, η ζωγραφική συγκλίνει σε αρκετά σημεία με την αρχιτεκτονική, όπως το δυσδιάστατο επίπεδο(όψη), η χρήση του χρώματος, η σύνθεση χαράξεων και αξόνων, η χρήση φωτοσκιάσεων κτλ. Στα έργα ζωγραφικής διακρίνουμε τη μορφή και το περιεχόμενο. Κάθε πίνακας αφηγείται μία ιστορία ή ένα γεγονός που διαδραματίζεται.  

Υπάρχουν όμως κάποιοι παράγοντες που διαφοροποιούν τη ζωγραφική από την αρχιτεκτονική πλήρως. Κεντρικό στοιχείο της αρχιτεκτονικής σε αντίθεση με τη ζωγραφική αποτελεί ο τρισδιάστατος χώρος. Ο χώρος αυτός απευθύνεται στις ανθρώπινες αισθήσεις, αφού αρθρώνεται γύρω από τις κινητικές, ακουστικές, οπτικές, απτικές και οσφρητικές εμπειρίες. Στην κλίμακα της αρχιτεκτονικής εμπεριέχεται επίσης μια τέταρτη διάσταση που δεν εμπεριέχεται στη ζωγραφική, ο χρόνος. "Ως αρχιτεκτονική του χρόνου νοείται η διαδικασία και ο τρόπος με τον οποίο ο χρόνος ως διάρκεια συγκροτεί χωρικές αντιληπτές ενότητες."  

Οι προϋποθέσεις μέσα από τις οποίες θα εξεταστεί στη παρούσα ερευνητική εργασία, η σχέση του παραγόμενου αρχιτεκτονικού και ζωγραφικού έργου θα βασιστεί στα σημεία στα οποία συγκλίνουν. Το δισδιάστατο επίπεδο του καμβά θα συγκριθεί με το δυσδιάστατο επίπεδο του αρχιτεκτονικού έργου ως συστατικό στοιχείο αυτού.

#title: Building the canvas / Redefining the Relationship of Painting with the Architecture of the Age of Neoclassicism, Bauhaus and Postmodernism 

#students: Villotti Lia, Tornazaki Aliki-Ioanna

#supervisor: Hatzinikolaou Eleni

#date: June 2017

#course: Research Thesis

#school / department: University of Neapolis Paphos

The aim of this work is to investigate the relationship (technical, synthetic and conceptual tools, political and social background) of the work produced in painting and architecture during the periods of Neoclassicism, Bauhaus and Postmodern. 

Each art has a special, own language through which it communicates and stands out from the rest. For example, painting converges on several points with architecture, such as the two-dimensional level, the use of color, the composition of engravings and axes, the use of shadows etc. In paintings, we distinguish form and content. Each painting tells a story or an event that takes place. 

But there are some factors that differentiate painting from architecture completely. The central element of architecture, as opposed to painting, is the three-dimensional space. This space is aimed at human senses, articulated around the kinetic, acoustic, visual, tactile and olfactory experiences. On the scale of architecture there is also a fourth dimension that is not included in painting, time. "As an architecture of time is meant the process and the way in which time as a duration consists of spatially perceptible units." 

The prerequisites for examining this research work, the relationship between the architectural and painting work will be based on the points at which they converge. The two-dimensional level of the canvas will be compared to the two-dimensional level of the architectural work as a component of it.